AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 632 - 14.11.08 HOF VAN CASSATIE 2609
uit de vennootschap zou hebben verkregen. Bijgevolg konden de appelrechters uit de vaststellingen
van het bestreden arrest niet wettig het niet-kosteloos karakter van de borgstelling
van de eiser afleiden (schending van alle in het middel aangehaalde wetsbepalingen).
Door verder te beslissen dat "de stelling van de heren M. en (de eiser) dat, als gevolg
van door hen toegelichte factoren, zij uiteindelijk dit verhoopte voordeel niet hebben genoten"
aan de vaststelling dat de borgstelling niet als kosteloos kan worden beschouwd
geen afbreuk doet en door aldus als irrelevant te beoordelen dat eiser geen daadwerkelijke
voordelen heeft genoten, hebben de appelrechters het begrip "kosteloos" geschonden
(schending van alle in het middel aangehaalde wetsbepalingen).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste onderdeel
1. Krachtens artikel 80, derde lid, van de Faillissementswet, zoals ingevoerd
bij artikel 7, 2°, van de wet van 20 juli 2005 tot wijziging van de Faillissementswet
van 8 augustus 1997 en houdende diverse fiscale bepalingen, evenals artikel
10, 4°, tweede lid, van deze wet van 20 juli 2005, bevrijdt de rechtbank geheel of
gedeeltelijk elke natuurlijke persoon die zich kosteloos persoonlijk zeker stelde
voor de gefailleerde, wanneer zij vaststelt dat diens verbintenis niet in verhouding
staat tot zijn inkomsten en met zijn patrimonium, tenzij deze natuurlijke
persoon zijn onvermogen frauduleus organiseerde.
Uit de parlementaire voorbereiding blijkt de bedoeling van de wetgever om enkel
de natuurlijke personen te bevrijden die door hun bereidwilligheid verplicht
zijn om de schulden van de gefailleerde te delgen, terwijl zij geen persoonlijk belang
hebben bij de betaling van die schulden.
2. De kosteloze aard van de persoonlijke zekerheidsstelling is het ontbreken
van enig economisch voordeel, zowel rechtstreeks als onrechtstreeks, dat de persoonlijke
zekerheidssteller kan genieten ten gevolge van de zekerheidsstelling.
3. Het onderdeel dat ervan uitgaat dat een persoonlijke zekerheidsstelling
slechts kosteloos is wanneer voor de zekerheidsstelling geen concrete tegenprestatie
werd bedongen, berust op een onjuiste opvatting.
Het onderdeel faalt naar recht.
Tweede onderdeel
4. Uit het antwoord op het eerste onderdeel blijkt dat voor het bepalen van het
kosteloos karakter van een persoonlijke zekerheid moet worden nagegaan of de
zekerheidssteller niet enig economisch voordeel, zowel rechtstreeks als onrechtstreeks,
kan genieten ten gevolge van de zekerheidsstelling.
5. De omstandigheid dat de eiser uit de vennootschap waarvan hij de bestuurder
is, vergoedingen betrekt in een andere hoedanigheid dan persoonlijk zekerheidssteller,
sluit niet uit dat de feitenrechter kan vaststellen dat deze vergoedingen
een economisch voordeel uitmaken voor de zekerheidssteller.
Het onderdeel kan niet worden aangenomen.
Derde onderdeel
6. Uit het antwoord op de vorige onderdelen blijkt dat om tot het kosteloos karakter
van de zekerheidsstelling te besluiten, het niet voldoende is om vast te