AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2544 HOF VAN CASSATIE 6.11.08 - Nr. 615
de rechter die van een geschil betreffende de internationale handel kennisneemt, nagaan
of het beding tot aanwijzing van een bevoegd gerecht gesloten is in een vorm die overeenstemt
met een gewoonte waarvan de partijen op de hoogte zijn of hadden behoren te zijn
en die in de internationale handel algemeen bekend is en door partijen bij dergelijke overeenkomsten
in de betrokken handelsbranche doorgaans in acht wordt genomen.
Het arrest dat erop wijst dat het beding tot aanwijzing van een bevoegd gerecht afgedrukt
stond op de achterzijde van verweersters facturen maar niet vaststelt dat, in de betrokken
handelsbranche, namelijk de internationale verkoop van landbouwmaterieel, het
algemeen bekend is en doorgaans in acht wordt genomen dat een dergelijk beding in die
vorm wordt gesloten, verantwoordt in het licht van artikel 23.1 van de verordening (EG)
nr. 44/2001, niet naar recht zijn beslissing om af te wijken van de internationale bevoegdheid
die voortvloeide uit de artikelen 2, 3 en 5 van die verordening (schending van de in
het middel aangewezen bepalingen).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste middel
Eerste onderdeel
Krachtens artikel 25, eerste lid, van het Wetboek van Koophandel, geldt de
vrijheid van bewijs voor alle handelsverbintenissen, ongeacht of een van de partijen
geen of niet langer koopman is.
Het tweede lid van die bepaling zegt dat koop en verkoop kan worden bewezen
door middel van een aanvaarde factuur.
Zonder daarop te worden tegengesproken, overweegt het arrest dat de eiser een
daad van koophandel heeft gesteld "aangezien de hoeveelheid (hem geleverde)
goederen aantoont dat ze niet uitsluitend dienden voor de behoeften van zijn
landbouwexploitatie"
Het antwoordt aldus op de conclusie van de eiser die, om te betwisten dat hij
partij was bij de overeenkomst en gebonden was door de algemene voorwaarden
ervan, aanvoerde dat hij sinds 30 juni 1997 niet langer de hoedanigheid van
koopman had.
Doordat het arrest had vastgesteld dat de eiser een daad van koophandel had
gesteld, kon het, zonder de in het middel aangewezen wettelijke bepalingen te
schenden, zijn beslissing meer bepaald gronden op de omstandigheid dat hij de
facturen nooit had betwist en dat hij, bijgevolg, verweersters algemene verkoopsvoorwaarden
stilzwijgend had aanvaard.
Het onderdeel kan niet worden aangenomen.
(...)
Vierde onderdeel
De rechter wijst naar recht een vordering tot overlegging van een stuk af wanneer
hij, zoals te dezen, in feite en, bijgevolg, op onaantastbare wijze, beslist dat
de gegrondheid van het tegenovergestelde standpunt al door vermoedens is geleverd.
Om aan te tonen dat de eiser in persoonlijke naam partij bij het contract was,
overweegt het arrest dat het landbouwmaterieel waarop de litigieuze facturen be-