AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 627 - 12.11.08 HOF VAN CASSATIE 2589
(...) dat de (eiser) daartegen inbrengt dat de (verweerster) tegen hem slechts over een
subrogatoire vordering beschikt waarvan zij de grenzen niet kan omzeilen, en niet over
een eigen recht, gegrond op artikel 1382 van het Burgerlijk Wetboek;
(...) dat eraan dient herinnerd dat deze wettelijke bepaling, eenieder die door zijn schuld
aan een ander schade berokkent, verplicht deze schade integraal te vergoeden, wat impliceert
dat de benadeelde teruggeplaatst wordt in de toestand waarin hij zich zou hebben bevonden
indien de fout waarover hij zich beklaagt, niet zou zijn begaan;
(...) dat de (verweerster), aangezien zij haar personeelslid A. R. na het ongeval diens
vroegere wedde is blijven doorbetalen en de werkgeversbijdrage daarop is blijven betalen,
zonder daar arbeidsprestaties voor in ruil te krijgen, schade heeft geleden als werkgever,
daar zij de hulp moet missen van een werknemer die per definitie noodzakelijk is voor de
werking van het bedrijf (cfr. dienaangaande Cass., 9 maart 1999, Verkeersrecht, 1999,
252);
dat die schade, in concreto, niet had kunnen ontstaan zonder de fout van de (verweerder);
(...) dat de overheid of de publiekrechtelijke rechtspersoon die door de fout van een derde,
krachtens de op haar rustende contractuele, wettelijke of reglementaire verbintenis, de
wedde en de op die wedde rustende bijdragen en bedrijfsvoorheffing moet doorbetalen,
zonder daar arbeidsprestaties voor te ontvangen, recht heeft op een vergoeding ten belope
van de aldus geleden schade;
(...) dat een dergelijke verplichting het bestaan van bovenbedoelde schade niet uitsluit,
tenzij uit de overeenkomst, de wet of het reglement volgt dat de betaling definitief voor
rekening moet blijven van degene die ze op die grond moet verrichten (Cass., 10 april
2003, A.R. nr. C.01.0329.F en Cass., 4 maart 2002, A.R. nr. C.01.0284.N);
(...) dat de verplichting van de (verweerster) om ten gunste van haar personeelslid A. R.
tussen te komen bij een ongeval, wat ook de oorzaak daarvan moge zijn, te dezen steunt
op bundel 597 van haar Algemene Reglementering Personeelsstatuut (ARPS), waarvan de
eerste paragraaf die betalingen als 'terugvorderbare voorschotten' omschrijft;
dat paragraaf 10 daarenboven preciseert dat de Maatschappij, in het kader van eventuele
aansprakelijkheid van een derde, optreedt als 'borg' voor degene die het ongeval heeft
veroorzaakt, dat zij zich het recht voorbehoudt op 'elk verhaal en alle vorderingen, zowel
voor zich persoonlijk als krachtens de indeplaatsstelling ten laste van de veroorzaker(s)
van het ongeval', en dat zij 'van de aansprakelijke derde (...) de terugbetaling kan vorderen
van de door haar gestorte sociale bijdragen, aangezien dit stelsel door de bepalingen van
bundel 572 wordt uitgebreid tot de ongevallen naar en van het werk;
(...) dat het niet-definitieve of zelfs subsidiaire karakter, ten aanzien van de herstelverplichting
van degene die de delictuele of quasi-delictuele fout heeft begaan, van de tenlasteneming
door de (verweerster) van de uitbetaling van de betreffende tegemoetkomingen
en voordelen aan de getroffene, duidelijk blijkt uit de bovenbedoelde bepalingen van het
ARPS;
dat er ten slotte, aangezien de voormelde gegevens te dezen onderzocht waren, geen
grond is om daarnaast ten laste van de (verweerster) ook nog het bestaan vast te stellen
van schade die losstaat van de uitvoering van de wettelijke, reglementaire of conventionele
verbintenissen op grond waarvan zij haar uitbetalingen had verricht;
(...) dat daaruit volgt dat de (verweerster) op grond van de bovenstaande beginselen en
het voormelde Reglement, dat tegenstelbaar is aan derden, terecht het - op artikel 1382
van het Burgerlijk Wetboek gegronde - recht opeist om van de beklaagde, aansprakelijke
derde, de bedragen terug te vorderen die zij slechts als van die derde terugvorderbare
voorschotten heeft betaald, zonder enige bedoeling die uitgaven in zijn plaats te dragen;