AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2560 HOF VAN CASSATIE 7.11.08 - Nr. 620
Tweede onderdeel
Overeenkomstig artikel 14 van de Faillissementswet van 8 augustus 1997 is ieder vonnis
van faillietverklaring of ieder vonnis waarbij het tijdstip van staking van betaling
wordt vastgesteld, bij voorraad en op de minuut vanaf de uitspraak uitvoerbaar.
Blijkens het tweede lid van dat artikel kan tegen de vonnissen, bedoeld in het eerste lid,
verzet worden gedaan door de verstekdoende partijen en derdenverzet door de belanghebbenden
die daarbij geen partij waren.
In het vierde lid van voornoemd artikel 14 wordt bepaald dat de termijn om hoger beroep
in te stellen tegen de vonnissen bedoeld in het eerste lid, vijftien dagen is te rekenen
van de opneming in het Belgisch Staatsblad van het uittreksel bedoeld in artikel 38 of van
de betekening van het vonnis indien het hoger beroep door de gefailleerde is ingesteld.
Naar de vonnissen, gewezen op het verzet of derdenverzet, waarvan sprake in het tweede
lid, wordt in het vierde lid niet verwezen.
Waar artikel 14 van de Faillissementswet afwijkt van de bepalingen van het gemeen
recht, inzonderheid artikel 1051 van het Gerechtelijk Wetboek, naar luid waarvan het hoger
beroep wordt ingesteld binnen de maand, te rekenen van de betekening, tenzij de wetgever
in een ander vertrekpunt heeft voorzien, - ingevolge artikel 2 van het Gerechtelijk
Wetboek van toepassing op alle rechtsplegingen tenzij de wetgever in een bijzondere regeling
heeft voorzien -, dient het op strikte wijze te worden uitgelegd en kan het derhalve
niet per analogie op andere situaties dan deze uitdrukkelijk geregeld bij artikel 14 van de
Faillissementswet, worden toegepast.
Uit artikel 14 van de Faillissementswet blijkt duidelijk dat de termijn van vijftien dagen
enkel het hoger beroep tegen het "vonnis van faillietverklaring", met uitsluiting van enige
andere beslissing, het vonnis waarbij het tijdstip van staking van betaling wordt vastgesteld
uitgezonderd, viseert.
Het vonnis van faillietverklaring is uit zijn aard een declaratief vonnis, met dien verstande
dat bij dat vonnis wordt vastgesteld dat de voorwaarden van faillietverklaring, zoals
bepaald bij artikel 2 van de Faillissementswet, voorhanden zijn en dat de handelaar
derhalve in staat van faillissement verkeert, dat de rechtbank van koophandel bij datzelfde
vonnis bij toepassing van artikel 11 van de Faillissementswet een rechter-commissaris benoemt
en een of meerdere curators aanstelt, in voorkomend geval een plaatsopneming beveelt,
beveelt dat de schuldeisers van de gefailleerde aangifte van hun vordering zullen
doen binnen een termijn van ten hoogste dertig dagen, te rekenen van het vonnis van faillietverklaring,
en de bekendmaking bedoeld in artikel 38 beveelt, en dat het overeenkomstig
artikel 16 van de Faillissementswet, te rekenen van de dag van het vonnis van faillietverklaring
uitwerking heeft.
Aan deze omschrijving beantwoordt geenszins het vonnis dat het verzet van de gefailleerde
tegen het bij verstek gewezen vonnis van faillietverklaring ongegrond verklaart en
derhalve dat vonnis van faillietverklaring bevestigt.
De rechter beperkt zich alsdan immers tot de afwijzing van het rechtsmiddel van verzet
zonder te raken aan het beschikkend gedeelte van het vonnis van faillietverklaring en de
daarbij genomen schikkingen met het oog op de afwikkeling van het faillissement, na te
hebben onderzocht of op datum van faillietverklaring de faillissementsvoorwaarden inderdaad
voorhanden waren; hij zal zelf evenwel geen faillissement meer uitspreken.
Derden zullen, in afwezigheid van verplichting tot bekendmaking van dat vonnis in het
Belgisch Staatsblad, van het bestaan ervan overigens ook niet worden ingelicht.
Het vonnis, dat wordt gewezen op het verzet van de gefailleerde tegen het bij verstek
gewezen vonnis van faillietverklaring, zal dan ook nooit kunnen worden aangezien als een
vonnis van faillietverklaring, zoals bedoeld bij artikel 14, eerste lid, van de Faillisse-