AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 635 - 14.11.08 HOF VAN CASSATIE 2625
III. CASSATIEMIDDEL
De eiseres voert in haar verzoekschrift een middel aan.
Geschonden wettelijke bepalingen
de artikelen 10 en 11 van de gecoördineerde Grondwet;
de artikelen 20, 1°, 45, 4°, 45ter, §1, §6, 2°, zoals ingevoerd door het koninklijk besluit
nr. 489 van 22 juni 1982, 4°, zoals ingevoerd door de wet van 31 juli 1984, 48, 94, 96 en
110 van het Wetboek van Inkomstenbelastingen zoals gecoördineerd bij koninklijk besluit
van 26 februari 1964, 23, §1, 52, 61, 68, 75, 2°, 75, 3°, 179, 183 en 199 van het Wetboek
van Inkomstenbelastingen zoals gecoördineerd bij koninklijk besluit van 10 april 1992 en
goedgekeurd bij wet van 12 juni 1992 en 75, 3°, WIB (1992) in de versie ervan zoals gewijzigd
door de wet van 28 december 1992.
Aangevochten beslissingen
Het bestreden arrest: "Verklaart de voorziening ontvankelijk maar ongegrond; Veroordeelt
(de eiseres) tot de kosten van de voorziening, begroot op 10,11 euro",
op grond van de motieven op p. 4-6:
"b) Wat de wetshistoriek van artikel 75, 3°, WIB (1992) betreft
In hoofdorde verwijst (de eiseres) naar de wetshistoriek van artikel 75, 3°, WIB (1992).
Van bij de invoering van de investeringsaftrek werden een aantal situaties uitdrukkelijk
van dit voordeel uitgesloten, teneinde te vermijden dat de investeringsaftrek tweemaal zou
worden toegekend voor dezelfde activa in hoofde van verschillende belastingplichtigen.
In geval het recht op gebruik bij leasingovereenkomst of bij overeenkomst van erfpacht of
opstal of enig gelijkaardig onroerend recht aan een derde werd overgedragen, komt het
recht op afschrijving van de activa toe aan de 'economische eigenaar', aan wie dan ook de
investeringsaftrek werd toegekend.
Bij de wet van 31 juli 1984 werd het stelsel gewijzigd teneinde te voorkomen dat de investeringsaftrek
werd toegekend voor goederen die in het buitenland worden gebruikt.
Bij de wet van 28 december 1992 werd een nieuw ontwijkingsmaneuver de pas afgesneden.
Artikel 75, 3°, WIB (1992) stelde voortaan dat de investeringsaftrek niet van toepassing
was op vaste activa indien het recht van gebruik ervan anders dan op de wijze vermeld
in sub 2 werd overgedragen aan een andere belastingplichtige, tenzij de overdracht
gebeurde aan een natuurlijke persoon die de vaste activa gebruikte voor het behalen van
winsten of baten en die het recht van gebruik daarvan geheel noch gedeeltelijk aan een
derde overdroeg.
(De eiseres) meent dat uit de betrokken wetteksten kan worden afgeleid dat de wetgever
welbepaalde oneigenlijke gebruiken heeft willen anticiperen, zodat de betrokken uitzonderingsbepaling
geen nadelig effect mag hebben ten aanzien van vennootschappen
wier investeringen juist gericht zijn op de terbeschikkingstelling van de activa aan derden,
waarbij zij hun maatschappelijk doel zelf verwezenlijken zonder een ontwijkingsmaneuver
in te houden.
Met reden doet (de verweerder) evenwel gelden dat de stelling van het Hof van Cassatie
dat de bepalingen in verband met de investeringsaftrek tot doel hebben te verhinderen
dat twee verschillende belastingplichtigen de investeringsaftrek zouden toepassen op dezelfde
vaste activa, enkel opgaat voor artikel 75, 2°, WIB (1992), maar niet voor artikel
75, 3°, WIB (1992).
Deze laatste bepaling strekt ertoe te vermijden dat belastingplichtigen, die zelf geen
recht hebben op de investeringsaftrek, het voordeel daarvan toch onrechtstreeks zouden
genieten door de investering te laten verrichten door een andere belastingplichtige die wel
recht heeft op de investeringsaftrek en die het recht van gebruik op deze investering ver-