AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 658 - 24.11.08 HOF VAN CASSATIE 2697
De enige sanctie waarin artikel 701 van het Gerechtelijk Wetboek voorziet in geval van
gebrek aan samenhang en niet-naleving van artikel 701 van het Gerechtelijk Wetboek, is
de splitsing en de afzonderlijke behandeling van de verschillende, niet-samenhangende
vorderingen die bij hetzelfde exploot zijn ingesteld.
Het bestreden vonnis beslist derhalve niet wettig om de beslissing te bevestigen van de
eerste rechter, die de in het exploot van 21 augustus 1997 vervatte vorderingen niet-ontvankelijk
heeft verklaard, met uitzondering van de eerste vordering, die betrekking had op
het dossier V. (schending van de artikelen 17, 18, 25, 30, 701 en 860 van het Gerechtelijk
Wetboek).
Tweede middel
Geschonden wettelijke bepalingen
- artikel 85bis van het statuut van de ambtenaren van de Europese Gemeenschappen,
vastgesteld door artikel 2 van de verordening (EEG Euratom, EGKS) nr. 259/68 van de
Raad van 29 februari 1968 tot vaststelling van het Statuut van de ambtenaren van de Europese
Gemeenschappen en de regeling welke van toepassing is op de andere personeelsleden
van deze Gemeenschappen, alsmede van bijzondere maatregelen welke tijdelijk op
de ambtenaren van de Commissie van toepassing zijn;
- de artikelen 1249 tot 1252, 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek;
- artikel 80, §1, van de wet van 9 juli 1975 betreffende de controle der verzekeringsondernemingen,
vóór de opheffing ervan bij de wet van 22 augustus 2002 houdende diverse
bepalingen betreffende de verplichte aansprakelijkheidsverzekering inzake motorrijtuigen;
- de artikelen 14, 16 en 19 van het koninklijk besluit van 16 december 1981 houdende
inwerkingstelling en uitvoering van de artikelen 79 en 80) van de wet van 9 juli 1975 betreffende
de controle der verzekeringsondernemingen, vóór de opheffing ervan door het
koninklijk besluit van 11 juli 2003 houdende de vaststelling van de toelatingsvoorwaarden
en de werking van het Belgisch Bureau en het Gemeenschappelijk Waarborgfonds.
Aangevochten beslissing
Het bestreden vonnis, dat eerst in substantie vaststelt dat de eiseres, die in de rechten
getreden is van de Europese Gemeenschappen, die op hun beurt in de rechten waren getreden
van V., een ambtenaar die het slachtoffer was geworden van een wegverkeersongeval
dat was veroorzaakt door een gestolen voertuig, veroordeelt de verweerder tot terugbetaling
van de bedragen die zij uitgekeerd heeft ten gevolge van het aan V. overkomen
ongeval, bevestigt vervolgens de beslissing van de eerste rechter om die vordering nietontvankelijk
te verklaren op de volgende gronden:
"Alleen de wet bepaalt aan wie de (verweerder) vergoedingen moet betalen, onder welke
voorwaarden en wat het bedrag van die vergoedingen is;
Zo werd, krachtens artikel 80, §1, van de wet van 9 juli 1975 (zoals het ten tijde van de
feiten van toepassing was) tegen hem een eigen recht toegekend aan 'elke benadeelde' en
aan de arbeidsongevallenverzekeraars en ziekenfondsen (koninklijk besluit van 6 mei
1991 en wet van 1 augustus 1985: merk op dat de laatste twee categorieën niet als 'benadeelden'
te beschouwen zijn, aangezien zij tegen de (verweerder) een rechtsmiddel kunnen
aanwenden dat hen 'persoonlijk' werd toegekend);
Hoewel de (eiseres) te dezen noch met een arbeidsongevallenverzekeraar noch met een
ziekenfonds gelijkgesteld kan worden, kan zij evenmin beschouwd worden als een 'benadeelde'
in de zin van artikel 80, §1, van de wet van 9 juli 1975;
Onder het begrip 'benadeelde' moet immers de persoon worden verstaan 'die schade geleden
heeft die volgens de regels van de aquiliaanse aansprakelijkheid kan worden vergoed'
(...);