AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2538 HOF VAN CASSATIE 6.11.08 - Nr. 614
grond van de artikelen 1382 of 1383 van het Burgerlijk Wetboek.
(...) Het is niet bewezen dat de brand, waarvan het misdadig opzet niet wordt betwist,
op de ene of andere manier te wijten is aan de bewoners van het litigieuze pand zodat de
door (de eiseres tegen de eerste twee verweerders) ingestelde vordering tot vrijwaring
niet-gegrond moet worden verklaard. Bijgevolg moet de vordering tot vrijwaring die (de
eiseres) tegen (de vierde verweerster) heeft ingesteld, eveneens niet-gegrond worden verklaard".
Grieven
(...)
Tweede onderdeel
Krachtens artikel 1733 van het Burgerlijk Wetboek is de huurder aansprakelijk voor
brand, tenzij hij bewijst dat de brand buiten zijn schuld is ontstaan. Om zich van zijn aansprakelijkheid
te bevrijden, is de huurder verplicht te bewijzen dat de schade aan de gehuurde
goederen te wijten is aan een vreemde oorzaak.
De in artikel 1733 van het Burgerlijk Wetboek neergelegde regel is slechts een toepassing
van het gemeen recht van de contractuele aansprakelijkheid en in het bijzonder van
de regel dat degene die zich bij overeenkomst ertoe verbindt een bepaalde zaak onder zich
te houden, vermoed wordt schuldig te zijn als hij die bepaalde zaak niet opnieuw kan aanbieden
na afloop van de bedongen termijn of bij de ontbinding van de overeenkomst, tenzij
hij bewijst dat het verlies van de zaak te wijten is aan een vreemde oorzaak (artikelen
1147, 1148 en 1302 van het Burgerlijk Wetboek).
In deze zaak stelt het arrest vast dat de eerste twee verweerders slechts een recht van
bewoning ter bede van het litigieuze pand hadden, wat impliceerde dat zij verplicht waren
tot teruggave, en stelt het niet vast dat bewezen is dat de met misdadig opzet aangestoken
brand die het pand heeft vernield niet aan de eerste twee verweerders kon worden toegerekend.
Het arrest, dat de verwerping van de vordering tot vrijwaring die is ingesteld tegen
de eerste twee verweerders en tegen hun verzekeraar hierop grondt dat "de verplichtingen
die op de huurder van een onroerend goed rusten ingevolge artikel 1733 van het Burgerlijk
Wetboek, dat een vermoeden van aansprakelijkheid voor de brand van het gehuurde
goed invoert, niet kunnen worden uitgebreid naar de bewoner ter bede" en "dat het niet
bewezen is dat de brand (...) op de ene of andere manier te wijten is aan de bewoners van
het litigieuze pand", miskent de regel volgens welke degene die contractueel verplicht is
een bepaalde zaak terug te geven en die verplichting niet uitvoert, aansprakelijk is voor
die niet-uitvoering tenzij hij bewijst dat deze te wijten is aan een oorzaak die geen verband
houdt met zijn schuld (schending van alle in de aanhef van het middel aangewezen
bepalingen, met uitzondering van de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Tweede onderdeel
Krachtens de artikelen 1147, 1148 en 1302 van het Burgerlijk Wetboek is de
houder van een bepaalde zaak slechts bevrijd van zijn verplichting ze terug te geven
indien hij bewijst dat het verlies ervan te wijten is aan een vreemde oorzaak.
Artikel 1733 van dat wetboek vormt slechts de toepassing van dat beginsel op
de huur van goederen.
Het arrest stelt vast dat de eerste twee verweerders, op het ogenblik van de
brandstichting die het litigieuze pand heeft vernield en waarvan de daders niet
werden geïdentificeerd, dat pand ter bede bewoonden krachtens een overeen-