AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2732 HOF VAN CASSATIE 26.11.08 - Nr. 672
Rijden in staat van alcoholintoxicatie is een wanbedrijf waarvan het bewijs,
wanneer het door een adem- of bloedanalyse wordt geleverd, bijzonder bij wet is
geregeld. Wanneer de rechter zijn beslissing grondt op de resultaten van een meting
van de alcoholconcentratie per liter uitgeademde alveolaire lucht of per liter
bloed, is hij gebonden door de bepalingen die de bijzondere gebruiksmodaliteiten
van de gebruikte toestellen vaststellen.
Wanneer de nagelaten rechtsvorm niet op straffe van nietigheid is voorgeschreven
of de onregelmatigheid de betrouwbaarheid van het bewijs noch het
recht op een eerlijke behandeling van de zaak aantast, mag de rechter geen wettelijke
bewijswaarde toekennen aan een bewijs dat is verkregen met schending
van de bepalingen die het bewijs bijzonder regelen en de intrinsieke waarde ervan
waarborgen.
Het bestreden vonnis stelt vast dat het misdrijf alcoholintoxicatie dat de eiser
wordt ten laste gelegd, op 22 mei 2006 is gepleegd en dat de vaststelling van dat
misdrijf op dat ogenblik geregeld werd door het koninklijk besluit van 18 februari
1991 betreffende de analysetoestellen voor de meting van de alcoholconcentratie
in de uitgeademde alveolaire lucht.
Krachtens de artikelen 2, 3 en 4 van dat koninklijk besluit dienden de ademanalysatoren
om de twaalf maanden gekeurd te worden door het Belgisch Instituut
voor de Verkeersveiligheid onder het hoger toezicht van de Inspectie van de
Metrologie van het Ministerie van Economische Zaken. Dit vereiste is essentieel
omdat zij de intrinsieke waarde van het bewijs waarborgt.
Het vonnis stelt vast dat de bij de eiser aangewende ethylometer niet werd gecontroleerd
door het instituut waaraan het koninklijk besluit die taak heeft toevertrouwd,
maar door de dienst metrologie.
Volgens de appelrechters heeft deze onregelmatigheid geen weerslag op de
bijzondere bewijswaarde die de wet aan de resultaten van de analyse toekent,
omdat de verrichte controle gelijkwaardige betrouwbaarheidsgaranties biedt, de
vervanging van een controle-overheid door een andere geen schending van het
recht op een eerlijke behandeling van de zaak met zich meebrengt, en omdat de
tussenkomst van het Belgisch Instituut voor de Verkeersveiligheid niet substantieel
is of op straffe van nietigheid is voorgeschreven.
Het vonnis schendt aldus de voormelde artikelen van het koninklijk besluit van
18 februari 1991 alsook de artikelen 59, §4, en 62, tweede lid, van de Wet betreffende
de politie over het wegverkeer.
Het middel is gegrond.
Er is geen grond om de beide overige middelen te onderzoeken die niet tot ruimere
cassatie of cassatie zonder verwijzing kunnen leiden.
Dictum
Het Hof,
Vernietigt het bestreden vonnis in zoverre het de verjaring van de strafvordering
wegens telastlegging B vaststelt.
Verwerpt het cassatieberoep voor het overige.