AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 636 - 17.11.08 HOF VAN CASSATIE 2635
Het hoger beroep is dan ook gegrond, evenals de oorspronkelijke vordering van (de
verweerder)" (vonnis, pp. 2-5).
Grieven
1. Eerste onderdeel
1.1 Artikel 79, §2, van de wet van 9 juli 1975 betreffende de controle der verzekeringsondernemingen,
zoals van kracht vóór diens opheffing bij wet van 22 augustus 2002,
geeft de Koning de bevoegdheid onder de voorwaarden die Hij bepaalt, een Gemeenschappelijk
Waarborgfonds toe te laten met als opdracht de schade te vergoeden door een
motorrijtuig veroorzaakt in de bij het artikel 80 van deze wet vermelde gevallen.
Artikel 80, §1, van de wet van 9 juli 1975, zoals van kracht vóór diens opheffing bij
wet van 22 augustus 2002, geeft de gevallen aan waarin elke benadeelde van het Gemeenschappelijk
Motorwaarborgfonds de vergoeding kan verkrijgen van de schade voortvloeiend
uit lichamelijke letsels die door een motorrijtuig zijn veroorzaakt.
Uit artikel 80, §1, 3°, van de wet van 9 juli 1975, zoals van kracht vóór diens opheffing
bij wet van 22 augustus 2002, volgt dat elke benadeelde van het Gemeenschappelijk
Waarborgfonds vergoeding kan bekomen van de schade voortvloeiend uit lichamelijke
letsels die door een motorrijtuig zijn veroorzaakt wanneer ingeval van diefstal, geweldpleging
of heling, de burgerrechtelijke aansprakelijkheid waartoe het motorrijtuig aanleiding
kan geven, niet verzekerd is, overeenkomstig de wettelijke geoorloofde uitsluiting.
Artikel 80, §1, voorlaatste lid, van de wet van 9 juli 1975, zoals van kracht vóór diens
opheffing bij wet van 22 augustus 2002, geeft de Koning de bevoegdheid om de voorwaarden
tot toekenning van het recht op vergoeding te bepalen. Dit gebeurde bij het koninklijk
besluit van 16 december 1981.
1.2 Artikel 136, §2, achtste lid, van de bij koninklijk besluit van 14 juli 1994 gecoördineerde
wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen,
voorziet dat de verzekeringsinstelling een eigen recht van terugvordering van de
verleende prestaties heeft tegenover het Gemeenschappelijk Motorwaarborgfonds in de
gevallen bedoeld in artikel 50 van de wet van 9 juli 1975 betreffende de controle der verzekeringsondernemingen
(lees: artikel 80 van de wet van 9 juli 1975, ingevolge hernummering
bij koninklijk besluit van 12 augustus 1994, zoals van kracht vóór opheffing bij
wet van 22 augustus 2002).
1.3 Naar luid van (artikel) 14 van het koninklijk besluit van 16 december 1981 houdende
inwerkingstelling en uitvoering van de artikelen 79 en 80 van de wet van 9 juli 1975
betreffende de controle der verzekeringsondernemingen, zoals van kracht vóór opheffing
bij koninklijk besluit van 11 juli 2003, kan elke benadeelde persoon van het Gemeenschappelijk
Motorwaarborgfonds de vergoeding bekomen van schade veroorzaakt door de
motorrijtuigen in de gevallen bedoeld bij artikel 80, §1, van de wet van 9 juli 1975, onder
de voorwaarden en volgens de nadere regels bepaald in hoofdstuk IV van dit koninklijk
besluit.
Artikel 16 van het koninklijk besluit van 16 december 1981, zoals van kracht vóór opheffing
bij koninklijk besluit van 11 juli 2003, stelt dat wanneer ten gevolge van een ongeval
de benadeelde persoon, bedoeld in artikel 14, tevens gerechtigd is op prestaties bepaald
in de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en
uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994 (of, vóór de wijziging van dit artikel 16 bij koninklijk
besluit van 23 oktober 1995: de wet van 9 augustus 1963 tot instelling en tot organisatie
van een regeling van verplichte ziekte- en invaliditeitsverzekering), de vergoeding
van het Gemeenschappelijk Motorwaarborgfonds beperkt is tot het bedrag van de
schade dat het bedrag van voormelde prestaties overtreft. Dit doet geen afbreuk aan het
recht van terugvordering, waarover de verzekeringsinstelling krachtens artikel 136, §2,
laatste (lees: achtste) lid, van de op 14 juli 1994 gecoördineerde wet (of, vóór de wijziging