AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2512 HOF VAN CASSATIE 4.11.08 - Nr. 608
stedenbouwkundige inspecteur 29 .
11. Een ander gevolg – of het hier om een echt argument contra gaat laten we hier in
het midden – van deze kwalificatie als straf is dat, althans specifiek wat de
cassatieprocedure betreft, in de mate waarin het herstel van de plaats in de vorige staat
wordt bevolen door de appelrechter, dienaangaande toch (opnieuw) een ambtshalve
onderzoek zou kunnen (moeten) plaats vinden.
12. Tegen voormelde gevolgen kan echter worden ingebracht dat de vaststelling als
straf in de zin van artikel 6 EVRM énkel met zich meebrengt dat de in die bepaling
vervatte waarborgen moeten worden in acht genomen, doch dit daarom nog niet met zich
mee moet brengen dat die sanctie in de Belgische wetgeving van strafrechtelijke aard zou
moeten zijn zodat de algemene bepalingen van het Belgisch strafrecht en strafprocesrecht
terzake toepassing moeten vinden 30 .
Het is met andere woorden dus niet omdat het herstel van de plaats in de vorige staat
als EVRM-rechtelijke straf moet worden beschouwd dat daardoor ook internrechtelijk
sprake dient te zijn van een strafsanctie met alle (internrechtelijke) strafrechtelijke
gevolgen vandien; de kwalificatie als straf in de zin van het EVRM, houdt dan enkel in
dat de waarborgen uit het verdrag moeten zijn gegarandeerd.
F. Argumenten die eerder pleiten voor een aanneming van het door de eisers
voorgestane standpunt dat een toetsing van de herstelmaatregel door een rechter met
volle rechtsmacht mogelijk moet zijn nu de herstelmaatregel een straf is.
13. De centrale stelling van de eisers in cassatie is dat uit de kwalificatie van het herstel
van de plaats in de vorige staat als straf, voortvloeit dat een rechter met volle rechtsmacht
daarover moet kunnen oordelen.
Uit de rechtspraak van het EHRM, in het bijzonder het arrest SILVESTERS’ HORECA
SERVICE tegen BELGIË van 4 maart 2004, volgt dat de strafrechtelijke kwalificatie van een
sanctie in de zin van artikel 6 EVRM met zich mee moet brengen dat tegen de sanctie een
beroep moet open staan bij een rechter met volle rechtsmacht en dat er slechts sprake kan
zijn van een rechter met volle rechtsmacht, wanneer hij de macht heeft om de voor hem
gebrachte betwisting in al haar aspecten te onderzoeken, zowel feitelijke als juridische en
voor zover hij de macht heeft de beslissing ook daadwerkelijk te wijzigen 31 .
Motieven van billijkheid en opportuniteit mogen daardoor wél meespelen in de
rechterlijke beoordeling 32 .
Laatst vermelde auteur wijst er weliswaar op dat er bepaalde auteurs waren die
oordeelden dat de waarborg van een rechter met volle rechtsmacht niet impliceert dat de
rechter de beslissing moet kunnen hervormen, maar uit voormeld arrest van 4 maart 2004
van het EHRM blijkt dat dit volgens hem nochtans niet correct is 33 .
Het EHRM oordeelde inderdaad: “Parmi les caractéristiques d’un organe judiciaire de
pleine juridiction figure le pouvoir de réformer en tous points, en fait comme en droit, la
décision entreprise, rendue par l’organe inférieur. Il doit notamment avoir compétence
pour se pencher sur toutes les questions de fait et de droit pertinentes pour la litige dont il
se trouve saisi" 34 .
De bevoegdheid om een beslissing te kunnen hervormen is ingevolge deze rechtspraak
29 Zie voor deze mogelijkheid van afsplitsing: Cass. 12 april 1994, A.C. 1994, nr. 172; Cass. 11
december 2001, A.C. 2001, nr. 693; Cass. 13 december 2005, P.05.0893.N, nr. 668.
30 Zie naar analogie: Arbitragehof 2 maart 1995, nr. 18/1995.
31 S. BOULLART, l.c., 251.
32 S. BOULLART, l.c., 251 en de verwijzingen aldaar.
33 S. BOULLART, l.c., 252.
34 EHRM 4 maart 2004, SILVESTERS’ HORECA SERVICE tegen BELGIË.