AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 605 - 3.11.08 HOF VAN CASSATIE 2499
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste onderdeel
1. Krachtens artikel 49, eerste lid, van de Arbeidsongevallenwet, is de werkgever
verplicht een arbeidsongevallenverzekering aan te gaan bij een verzekeringsonderneming,
die aan de in dit artikel bepaalde voorwaarden moet voldoen.
Krachtens artikel 60, heeft het Fonds voor arbeidsongevallen voor bepaalde
uitkeringen, kapitalen en bedragen, een verhaalsrecht op de in gebreke zijnde
werkgever.
2. Met werkgever wordt in deze wetsbepalingen diegene bedoeld die in eigen
naam en voor eigen rekening werknemers in het kader van een arbeidsovereenkomst
tewerkstelt of hiermede gelijkgestelde personen.
3. Het arrest stelt vast dat:
- bij vonnis van de Arbeidsrechtbank te Antwerpen van 24 november 2005 beslist
werd dat de eiser door de Belgische Staat tewerkgesteld was als bediende en
als gerant, hoofdzakelijk belast met hoofdarbeid;
- V. H. B. op 14 november 1993 het slachtoffer was van een verkeersongeval
toen zij terugkeerde van het "Ontspanningscentrum van het Personeel van Financiën"
(O.P.F.), alwaar zij werkzaam was geweest;
- de eiser bij arrest van 13 februari 2003 van het Hof van Beroep te Antwerpen
"als aangestelde" veroordeeld werd wegens inbreuk op de wetgeving betreffende
het bijhouden van sociale documenten, te weten het personeelsregister en de individuele
rekening niet te hebben opgemaakt of aangevuld voor B.V.H. voor de
periode van 13 en 14 november 1993;
- de eiser bij hetzelfde arrest "'als aangestelde' schuldig werd bevonden (vervallen
door verjaring) aan de inbreuk 'nagelaten te hebben een arbeidsongevallenverzekering
te hebben aangegaan'";
- in hetzelfde arrest aanvaard werd dat de eiser geen zelfstandige uitbater was
en niet de eigenaar van het ontspanningscentrum als onderneming, maar als
werknemer concreet over de betreffende personen een zeker gezag en leiding had
en hij daarbij diende te waken over de naleving van de sociale wetgeving ter
zake, wat hij manifest niet heeft gedaan;
- hetzelfde arrest uitdrukkelijk beslist dat de eiser werknemer was van de Belgische
Staat en dat hij de bewezen feiten heeft gepleegd in de uitoefening van
zijn toevertrouwde functie als werknemer en de Belgische Staat burgerrechtelijk
aansprakelijk stelt voor de kosten ten laste van de eiser gelegd.
4. Op grond hiervan oordeelt het arrest dat:
- de eiser contractueel bediende was en tevens aangestelde van het Ministerie
van Financiën, die over een zeker gezag beschikte en een zekere leiding uitoefende
over het personeel, waaronder B.V.H.;
- B.V.H. in de bewuste periode deel uitmaakte van het personeel waarvoor de
eiser sociale documenten diende op te maken.
Aldus geeft het arrest te kennen dat de eiser namens en in opdracht van zijn