AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2680 HOF VAN CASSATIE 20.11.08 - Nr. 651
Bevestigt het beroepen vonnis;
Verklaart de tussenvordering van de (eiseres) ontvankelijk en niet gegrond;
Veroordeelt de (eiseres) om aan (de verweerster) het bedrag van 466,04 euro te betalen,
zijnde de rechtsplegingsvergoeding bedoeld in artikel 1022 van het Gerechtelijk
Wetboek"
en, na de antecedenten van de zaak te hebben samengevat, de inhoud van de tussen de
partijen gewisselde brieven te hebben weergegeven en de standpunten van de partijen te
hebben samengevat, grondt het die beslissingen op de in het eerste middel aangehaalde redenen,
die geacht worden hier weergegeven te zijn, en meer bepaald op de volgende redenen
"De reactie van (de verweerster) valt daarom te begrijpen, aangezien zij het gevaar liep
dat zij binnen afzienbare tijd beroofd zou worden van wat zij terecht beschouwde als een
belangrijk onderdeel van de uitvoering van haar industriële en commerciële procedures"
en
"Het is niet nodig na te gaan of (de verweerster) tot een objectieve vaststelling van het
bestaan van tekortkomingen is overgegaan, aangezien deze duidelijk genoeg blijken uit de
geschriften van (de eiseres) en uit de ontmoeting die haar afgevaardigde bestuurder op 25
januari 2002 met de verantwoordelijke van de (verweerster) heeft kunnen hebben;
Ter gelegenheid van die ontmoeting blijkt uit de door (de verweerster) op 12 februari
2002 aan (de eiseres) gezonden brief dat eerstgenoemde haar aandacht wilde vestigen op
de aanzienlijke schade die de bruuske stopzetting van de prestaties van de consultants aan
(de verweerster) kon berokkenen".
Grieven
Artikel 1184 van het Burgerlijk Wetboek koppelt een sanctie aan de contractuele aansprakelijkheid.
De ontbinding van een wederkerig contract wegens wanprestatie veronderstelt derhalve
dat die wanprestatie schade heeft berokkend aan de partij, die het slachtoffer ervan is.
Het arrest, dat erop wijst dat de verweerster in cassatie "het gevaar liep dat ze binnen
afzienbare tijd beroofd zou worden" van een belangrijk onderdeel van de uitvoering van
haar procedures en dat tevens wijst op "de aanzienlijke schade die de bruuske stopzetting
van de prestaties van de consultants kon berokkenen" aan de verweerster, stelt hierdoor
vast dat de verweerster op de dag dat zij eenzijdig de overeenkomst van 6 maart 2001 ontbonden
had, geen vaststaande schade had opgelopen maar enkel het risico op eventuele
schade.
Het arrest dat beslist dat de oorspronkelijke vordering van de eiseres niet gegrond was
omdat de verweerster de overeenkomst van 6 maart 2001 wettig als ontbonden had kunnen
beschouwen, schendt derhalve de in het middel aangegeven bepalingen van het Belgisch
Burgerlijk Wetboek betreffende de contractuele aansprakelijkheid, inzonderheid artikel
1184 van dat wetboek.
Het arrest schendt zowel de bepalingen van het Belgisch Burgerlijk Wetboek als, voor
zover dat nodig is, de in het middel aangegeven bepalingen van het Luxemburgs Burgerlijk
Wetboek.
Het arrest laat op zijn minst in het ongewisse of het beslist dat de verweerster op de dag
dat zij de overeenkomst eenzijdig heeft ontbonden, vaststaande schade had geleden dan
wel of zij op die dag enkel het risico op eventuele schade gelopen had.
Aangezien het arrest in die tweede uitlegging onwettig is, volgt uit de dubbelzinnigheid
ervan op dat punt dat het niet regelmatig met redenen is omkleed (schending van artikel
149 van de Grondwet).