AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 640 - 17.11.08 HOF VAN CASSATIE 2653
100, §1, eerste lid, van de wet betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige
verzorging en uitkeringen gecoördineerd op 14 juli 1994).
(...)
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste onderdeel
1. Het arrest bevestigt de beslissing van de Geneeskundige Raad voor Invaliditeit,
volgens dewelke de verweerster vanaf 27 augustus 2001 geen graad van arbeidsongeschiktheid
had in de zin van de criteria van artikel 100 van de Z.I.V.-
Wet van 14 juli 1994.
Overeenkomstig het advies van de door het arbeidshof aangestelde deskundige,
beslist het arrest ten aanzien van de eiser dat de verweerster vanaf 1 januari
2004 een graad van arbeidsongeschiktheid had overeenkomstig de criteria van
voormeld artikel 100.
2. Krachtens artikel 93, tweede lid, van de Z.I.V.-Wet wordt het tijdvak van invaliditeit
onderbroken, wanneer de gerechtigde gedurende drie maanden of langer
niet meer de staat van invaliditeit bezit, bedoeld in artikel 100 van dezelfde
wet.
Hieruit volgt dat de gerechtigde die na zulke periode opnieuw als arbeidsongeschikt
wordt erkend, zich alsdan bevindt in de staat van primaire arbeidsongeschiktheid,
bepaald bij de artikelen 87, eerste lid, en 100 van de Z.I.V.-Wet.
3. Zoals blijkt uit artikel 90 van de Z.I.V.-Wet, komt de beslissing omtrent het
bestaan van de primaire arbeidsongeschiktheid, behoudens het te dezen niet toepasselijk
geval, bepaald in het tweede lid van dit artikel, toe aan de adviserend
geneesheer van de verzekeringsinstelling van de gerechtigde, zodat zonder verslag
van deze geneesheer de eiser niet vermag zodanige staat te erkennen, noch
de duur ervan vast te stellen.
4. Door zonder voorafgaandelijk verslag van de adviserend geneesheer van de
verzekeringsinstelling van de verweerster ten aanzien van de eiser te beslissen
dat de verweerster, wiens staat van invaliditeit op 27 augustus 2001 een einde
nam, vanaf 1 januari 2004 arbeidsongeschikt was in de zin van artikel 100 van de
Z.I.V.-Wet, schendt het arrest de in het onderdeel als geschonden aangewezen
wetsbepalingen.
Het onderdeel is gegrond.
Overige grieven
5. De overige grieven kunnen niet tot ruimere cassatie leiden.
Kosten
6. Overeenkomstig artikel 1017, tweede lid, van het Gerechtelijk Wetboek,
dient de eiser te worden veroordeeld in de kosten.
Dictum
Het Hof,
Vernietigt het bestreden arrest in zoverre het oordeelt dat de verweerster vanaf