AC 11 2008 (PDF, 1.83 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 633 - 14.11.08 HOF VAN CASSATIE 2615
Dat de vordering opzichtens concluante dan ook in elk geval laattijdig is;
Dat op dit vlak het vonnis waartegen beroep dan ook dient hervormd te worden"; (beroepsconclusie
dd. 2 mei 2002, p. 18; syntheseconclusie in graad van beroep dd. 9 september
2002, pp. 18-19).
Op geen enkel ogenblik en in geen enkel procedurestuk heeft de verweerster aangevoerd
dat de eiseres de gebreken in de vloeren ten opzichte van haar zou hebben aanvaard.
Door ambtshalve, zonder aan de eiseres de gelegenheid te geven zich op dit punt te verdedigen,
te beslissen dat de eiseres de gebrekkige toestand van de vloeren had aanvaard
ten aanzien van de verweerster, schendt het bestreden arrest de rechten van verdediging
van de eiseres (schending van het algemeen rechtsbeginsel van de eerbiediging van de
rechten van verdediging).
Derde onderdeel
Krachtens een algemeen rechtsbeginsel waarvan ondermeer artikel 1045, derde lid, van
het Gerechtelijk Wetboek toepassing maakt, moet de afstand van recht strikt worden uitgelegd
en mag slechts worden afgeleid uit feiten die voor geen andere uitlegging vatbaar
zijn.
De aanvaarding door de opdrachtgever ten opzichte van de aannemer van lichte gebreken
in de door deze laatste uitgevoerde werken, een afstand meebrengt door de opdrachtgever
van de vordering die hij tegen de aannemer kan instellen wegens het bestaan van
die gebreken.
De feiten die het bestreden arrest in de hierboven bestreden motieven aangeeft niet met
zekerheid doen blijken dat de eiseres de gebrekkige toestand van de vloeren ten aanzien
van de verweerster heeft aanvaard.
Het bestreden arrest heeft aldus vermeld algemeen rechtsbeginsel en artikel 1045, derde
lid, van het Gerechtelijk Wetboek geschonden.
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste middel
1. Uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan blijkt dat de verweerster
in haar verzoekschrift tot hoger beroep beoogde "het bestreden vonnis te horen
vernietigen en doende hetgeen de eerste rechter had behoren te doen, alle vorderingen
opzichtens verzoekster ongegrond te verklaren; de eisende partijen er van
af te wijzen (...)", terwijl de verweerster onder "aard van het geding" preciseerde
dat het een geschil betrof inzake "aanneming bouw - verborgen gebreken - tijdigheid
van de vordering".
Anders dan de eiseres voorhoudt, volgt hieruit geenszins dat de tijdigheid van
de vrijwaringsvordering buiten de perken van het met voormeld verzoekschrift
ingestelde hoger beroep door de verweerster was gehouden.
2. Het middel dat ervan uitgaat dat de verweerster met het voormeld verzoekschrift
tot hoger beroep enkel de beslissing van de eerste rechter bekritiseerde
omtrent de aansprakelijkheid, met uitzondering van de verjaring, het tijdig karakter
en ontvankelijkheid van de vordering, mist feitelijke grondslag.
3. Voor het overige maken de aangevoerde grieven geen zelfstandige grief uit,
maar zijn zij afgeleid uit de tevergeefs voorgehouden beperking van het hoger
beroep, en zijn zij dienvolgens niet ontvankelijk.