Nie tylko społecznie. Zatrudnienie i wolontariat w organizacjach ...

Marek RymszaEwa Boga cz-Wo jta no wskaWpro wa dze nieOddajemy do r¹k Czytelników ksi¹¿kê poœwiêcon¹ problematyce zatrudnieniai wolontariatu w organizacjach pozarz¹dowych. Organizacje pozarz¹doweuznawane s¹ przez opiniê publiczn¹ w Polsce przede wszystkim za podstawoweinstytucje spo³eczeñstwa obywatelskiego, wspó³tworz¹ce jego najbardziej sfor -ma li zo wan¹ czêœæ okre œlan¹ jako trze ci se ktor. Post rze ga ne s¹ wiêc jako pod -mioty realizuj¹ce misjê spo³eczn¹, prowadz¹ce dzia³alnoœæ przynosz¹c¹ korzyœæspo³eczn¹ (po ¿ytek publiczny), a sw¹ aktywnoœæ opieraj¹ce na nieodp³atnej pracyœwiadczonej przez cz³onków i wolontariuszy. Nale ¿y podkreœliæ, ¿e misjaspo³eczna rzeczywiœcie konstytuuje dzia³alnoœæ organizacji pozarz¹dowych.W³aœnie ze wzglêdu na ow¹ misjê organizacje korzystaj¹ z szeregu udogodnieñ,które znacz¹co obni ¿aj¹ koszty prowadzenia przez nie dzia³alnoœci statutowejw porównaniu z kosztami funkcjonowania firm komercyjnych. Specyfikê organizacjipodkreœla fakt anga ¿owania przez nie wolontariuszy, którzy zwani s¹„sol¹” organizacji pozarz¹dowych, gdy¿ swoj¹ prac¹ ochotnicz¹ uwiarygodniaj¹organizacje i podtrzymuj¹ spo³eczny charakter „trzeciosektorowej”dzia³alnoœci. Nieprzypadkowo Brytyjczycy okreœlaj¹ organizacje pozarz¹dowew³aœnie jako organizacje ochotnicze (voluntary organisations) 1 .Nie mniej jed nak w Eu ro pie od dwu dzie stu ju¿ lat sy ste maty cz nie ro œ nieznaczenie organizacji pozarz¹dowych nie tylko w spo³eczeñstwie obywatel -skim, ale i na ryn kach pra cy. Po pie r wsze, od uja w nie nia kry zy su pa ñ stwaopiekuñczego na prze³omie lat siedemdziesi¹tych i osiemdziesi¹tych XX wie -ku or ga ni za cje prze j muj¹ œwia d cze nie us³ug pu b li cz nych, a dziê ki otrzy my -wa nym z tego tytu³u œro d kom z se kto ra pub li cz ne go s¹ w sta nie za trud niaæ naetatach specjalistów. Po drugie, od lat dziewiêædziesi¹tych XX wieku roœnie1Por. J. Le wis: Re la cje pa ñ stwo – se ktor ocho t ni czy w Wie l kiej Bry ta nii, „Trze ci Se ktor”2006, nr 8.