Schriftelijke vragen en antwoorden Questions et ... - de Kamer

272 QRVA 52 9708-03-2010In België is echter voor een andere aanpak gekozen,wantde ministeriële richtlijn stelt de gerechtelijke overheden instaat om een beroep te doen op de media in geval van eenonrustwekkende verdwijning en dus niet alleen als de ontvoeringaangetoond is. De gevallen van onrustwekkendeverdwijningen zijn soepeler omschreven dan in het ChildAlert-systeem, aangezien zes criteria in aanmerking moetenworden genomen (leeftijd, handicap/behandeling, ontvoeringof ongewoon gedrag van de vermiste persoon ofinformatie die doet vermoeden dat de vermiste persoon inlevensgevaar verkeert). De Belgische overheden hebbenervoor gekozen geen bindende overeenkomst te sluiten metalle media, maar werken meer in een geest van samenwerking(er zijn evenwel enkele akkoorden afgesloten metbepaalde media).Ten slotte werken de politiële en gerechtelijke overhedensamen met Child Focus, dat beschikt over een groot aantalgestructureerde partners (Nationale Loterij, Proximus,MIVB, NMBS, enzovoort) voor de verspreiding vanopsporingsberichten van vermiste personen (aanplakbiljetten,enzovoort).In het Belgische systeem wordt, naar het voorbeeld vanhet Franse stelsel, de informatie over een onrustwekkendeverdwijning op gestructureerde wijze over het volledigegrondgebied verspreid. De regels inzake de verspreidingzijn soepeler dan in een systeem zoals "Alerte Enlèvement",aangezien zij in meer situaties gelden, wat de overhedenbelast met het onderzoek de mogelijkheid biedt omgeval per geval te beslissen of een dergelijke verspreidingnuttig zou kunnen zijn.2. a) In 2007 is op Europees vlak een reflectie gestartover de invoering in elke lidstaat van een instrument "ontvoeringsalarm"en over de wijze waarop deze alarmengelijktijdig in werking kunnen worden gesteld in verschillendeaan elkaar grenzende lidstaten wanneer een kindwordt ontvoerd in een grensstreek. Naar aanleiding daarvanheeft de Europese Commissie de bestaande mechanismengeïnventariseerd en de haalbaarheid en meerwaardevan een actie binnen de Europese Unie onderzocht. DeEuropese ministers van Justitie hebben dit dossier voor heteerst besproken in oktober 2007.In 2008 heeft Frankrijk contact opgenomen met de Beneluxlandenom een gezamenlijke oefening te organiseren opgrond van een fictief scenario. Uit deze oefening, dieplaatsvond op 12 juni 2008, bleek dat de systemen,ondanks de verschillen, met elkaar verenigbaar zijn en eengoede samenwerking mogelijk maken.L'option retenue en Belgique est cependant différentepuisque la directive ministérielle permet aux autorités judiciairesde recourir aux médias en cas de disparition inquiétante,et donc pas seulement lorsque l'enlèvement est avéré.Ces situations de disparitions inquiétantes sont définiesplus souplement que dans le système Child Alert puisquesix critères permettent de les déterminer (l'âge, un handicap/laprise d'un traitement, des informations qui laissentsupposer une menace pour la vie, un enlèvement ou encorele comportement inhabituel de la personne disparue). Lesautorités belges n'ont pas choisi de signer une conventioncontraignante avec l'ensemble des médias mais travaillentdavantage dans un esprit de collaboration (quelquesaccords ont été cependant conclus avec certains d'entreeux).Enfin, les autorités policières et judiciaires collaborentavec Child focus qui dispose de toute une série de partenairesstructurés (loterie nationale, Proximus, STIB, SNCB,etc.) pour la diffusion de signalements de disparition (affichettes,etc.).Le système belge permet, à l'instar du système alerteenlèvementfrançais, de diffuser des informations sur unedisparition inquiétante de manière structurée sur l'ensembledu territoire. Les règles de diffusion sont plus souplesque dans un système tel que celui de l'alerte-enlèvementcar elles couvrent davantage de situations, ce qui permetaux autorités chargées de l'enquête de décider au cas parcas si une telle diffusion peut être utile.2. a) Une réflexion au niveau européen s'est engagée en2007 sur la mise en place dans chaque État membre d'undispositif d'alerte "enlèvement" et sur les modalités dedéclenchement simultané de ces alertes dans plusieursÉtats membres limitrophes lorsqu'un enlèvement d'enfantse produit dans une zone frontalière. La Commission européennea, à cette occasion, recensé les dispositifs existantsdans les États membres et examiné la faisabilité et la plusvalued'une action au sein de l'Union européenne. Lesministres de la Justice européens ont tenu une premièrediscussion sur ce dossier en octobre 2007.En 2008, la France a contacté les pays du Benelux pourorganiser un exercice conjoint sur la base d'un scénario fictif.Cet exercice, qui a eu lieu le 12 juin 2008, a démontréque malgré la différence des systèmes, ceux-ci sont compatibleset permettent une bonne coopération.KAMER 4e ZITTING VAN DE 52e ZITTINGSPERIODE 2009 2010CHAMBRE4e SESSION DE LA 52e LÉGISLATURE