interpretatio latina - Notes du mont Royal

5o2 EXPLICATIONES AD ISTIIM. III.
boc genere. A curuli igitur Melitsi victoria illustranda orsus priscos Cleonymidarum
jn hoc genere conatus persequitur, intextis etiam ceteris gentis laudibus. llis abtolutis
ad alteram Melissi victoriam, pancratiasticam dico, veniendum erat, et siquae
alia huic sitnilia gesserat Melissus; quare posterior pars hymni a versu 6i. persequitur
pancratiasticas Melissi laudes. Vides haec omnia satis bene nexa esse, ut etiain
hinc pateat recte haec duo carmina nunc in unum coniuncta haberi. De Nemeaea
Melissi victoria quod plura non addidit Pindarus, male me non habet; tatit illustratur
ea priscic gentis in hoc genere conatibus enarratis; alia autem cur postulentur
uon vidso, quum Melissus pancratiastica potissimum arte valuerit, atque etiam in aliit
carminibus priores victoriae plerumque breviter indicentur. lllud mirum sit, si prior
pars carminis pro integro carmine fuerit, quum non carmen sit ted fragmentum carmiuis.
Neque verba "Eatt ftot &ei>v ixatt fivpla navtd ttiktv&oe etc. conveniunt exordio
caruiinis Findarici. Verum pergendum est ad sequentia: dvbpwv b' aottav avfttfvtov
ov xaitXiyxti. Senties post ea quae monuimus, haeo dicta ette propter curulem
Melissi victoriam. Intelligenda igitur peritia rei equestris, quae cognata virtns
erat Cleonymidarum, uti poeta ttatim tubiicit. Jo$av videtur victoriam t. victorias
dicere: cf. ad Isthm. V, n. Apuaoi, curribus partam, ut 'Io#ftia 'innoiat vlxa, Itthm.
II, 13. Kal fiatpod» Aapbaxibaioiv avvvoftoi nlovtov Stiatttxov terpaoptav novoie,
nostis enim Cieonymi gloriam antiquam in re equestri, et auum materno genere Labdacidis
essent cognati, divitias habebant ad alendos equos certaminum laboribus pares, h. e.
cognata virtus eauestris Cleonymidis ; nam praeivit iam auctor gentis, nec defuerunt divitiae
ad eam rem genti propter cognationem cum Labdacidis: quam interpretationem
ratio postulat. Ergo iungendum est Aafibaxibatatv avvvoftot, ut intellexerunt etiam
alii anLe nos, h. e. cognationis iure coniuncti; tum nXovtov btiattiyov, vertabantur in divitiis,
divitias habebant. Sophocl. Oed. R. 773. btd tvxvt toiaeb Itiv, ubi vide Brunck.
Adde Eurip. 1'hoeniss. 20. xal nae abe olxot fitjottat 81' aiftatoe, Heraclid. 625. d
8' aptta fiali.it bta fto^oiv, Forro quid est tttpaoptdv novote? Mire Godikius explicat:
nlovtov Stiatttxov iv tttpaoptdv novote. Nihili est enim: divites erant inter
quadrigarum labores. Immo unice verum, me iudice, quod indicavi; novote est quem
dicunt dativuin commodi. Ergo laboribuc equorum divitem ette, «ignificat: tatis divitiarum
habere ad laboret equestres suttentandot. Errabant igitur etiam ii, qui iungebaut*.
btiatttxov tttpaoptav novote, quod nec lingua fert nec tensum habet aptum.
Nam si noiot sunt ipsorum equorum, quomodo potett aliquit ire in laboribua non
tuit ted equorum? Sin notot tunt Cleonymidarum circa quadrigat labores, videt etiam
hoc quam durum sit. Imprimis autem tensus ineptut: Nostis Cleonymi gloriam eque-
•trem, et quum communet haberent cum JLabdacidis divitias, adierunt certamina curulia.
Ferrem tic: atque etiam posteri, quum divitiat haberent, adierunt certamina curulia,
quod Lamen non ita dixit poeta. Denique utrique rationi obstat conatructio,
quum otaattlxttv novote non possit dici pro: Staatti'xtiv iv novote. Ceterum, ut «ignificavi,
potest dubitari utrum tirpaoptav novove dicat equorum ipsorum certamina
an Cleonymidarum labores curulet. Videamus primum posteriut. Si Cleonymidarum
labores intelligimus, potest verti: Divitias habebant satis magnas ad laboret in equis
alendit et exercendit ferendot: in quo tamen extpectabam tttp. Sandvate. Forttvate
igitur hoc praettat: Divitiat satit magnat habebant ad labores in equis regendis tnstentandos.
Sed ne hoc quidem piacet, quum hot laboret non divitiit ted virium intentione
ferrent. Quae quum ita tint,. praefero omnino alteram rationem, et verto:
Divitias habebant equorum laboribut alendit, h. e. ad alendoa equos certaminum la-