interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD OLYMP. VI. 161
pterea quod ipse, fortaue etiam Iamidarum gentiliciae traditiones Aepyti sedem Fhae-
•anae repooerent.
V». 02 — 91. Ad Accadicam Agesiae originem delatus poeta Stymphaliis, apud
quos carmen canitur, sese non alienum sed propinquum praedicat: Metopae enim Stymphaliae
Theben filiam esse. Igitur Aeneam Stymphalium hortatur, ut primum Stymphaliam
lunonem canat, deinde ut ostendat, num poeta vetut Boeotorum opprobrium de sue
declinare possit carmine suo auditoribut probando: mox Aenea laudato etiain ad Syracutaa
niemorandas hortatur. Dictio lyricae plena audaciae, sed prorsus eximia est.
J6£av $xei dxovat Xtyvpat ittl yXtiaoq, hoc est, Soxti uot tlvat int yXtoaon anovn Xtyvpet,
quae mihi linguam acuat et ad dicendum id, quod dicturus tum, excitet. " Cos
dicitur Xtyvpd, acute sonans et stridula, quahs sonus editur, ubi ferrum in cote acuitur.
Neque vero omovri sed So^a tltol dxovrje, species illa et cogitatio, quae poetae
quasi cos linguam acuere videtur, adrepit ei haud invito sub dulcibus carminis et instrumentorum
sonir, Iv ttaXXtpiote nvoaie- Ilvaal maxime de tibiis dicuntur, ut Nem.
III, 70. Aioltjotv iv nioaiaiv avkuv. Recte Heynius: „Ut in tropum cotis incideret,
facit hoc quod Graeci dicunt yXwaaav o£tiav et 6%vvto&at yXwaaav, arofta": neque
aliter nos dicimus et Latini, ut Cicero. Addit Heynius, in pedestri quoque sermone
dici: Mentione Arcadicae originis napotvvouat npof xb Xiyttv; nec male confert Pyth.
I, Q6. dxptvSti Si npbe dxftovi xdXxtvt yXwoaav, simplicioremque notat dictionem esse
Olymp. XIII, 11. roXfxa xi ftot tvdtia yXmoaav bpvvtt Xiyttv. Sequitur ea sententia,
ad quam proferendam cos, quae ad linguam esse videlur, acuit et excitat: aviam
suam esse Metopam Stymphaliam, Thcbes matris suae matrem. Fabulam illustrant Schol.
h. 1. indeque Etym. M. (v. Praef. Schol. T. II, p. XXV.): cf. Schol. Nem. IV, 36".
Schol. Isthm. I, 1. Find. Isthm. VII, 37 sq. vulg. et ibi Schol. Herodot. V, Qo. Fausan.
V, 22, 5. Apollod. III, 12, 6. et Dissen. ad Nem. IV, 9 —32. Metopam rivum
Arcadiae esse Callimachus ap. Schol. docet; alii lacum vocabant: situm nemo, quod
«ciara, definivit. Pindarus quum Stymphaliam vocet, necesse est Metopa Stymphaliorum
in finibus fuerit. Vocem uatpoudxap ex hoc loco annotat Pollux III, 17. &n§*l
nlrjitnnce dicitur heroina, translatis in eam civium moribus (cf. de Findaro metonymiae
studioso Eustath. ad Iliad. r, p. 1175. 3. ad Odyss. r. p. 1875. 37.), ob Theba*
banorum etiam copiis equestribus insignium studia curulia; noXvdpuaxoe Sophool.
Antig. 149. tvdpuaxoe Antig. 836. ubi v. Musgrav. item apud Pindarum Fragm. inc. 104.
ubi notatum etiam /puffap/uorovc a Findaro Thebas dici ut tvapfidxove. Cf. de curru
Thebano Introd. ad Olymp. IV. 0tXdouaxoe noXte Thebae Isthm. VII, 20. OtXdpftatoi
Sr)j3at Eurip. Herc. fur. 467. Neque hinc alienae Xtv*tnnot dyvtal KaSutCav
Fyth. IX, 06. et lolai laus curulis et equestris, cf. lsthm. I, 16. VI, 9. itemque Ampbitruonis
Fyth. IX, 84- Iw apud Homerum Iliad. S. 391. sunt KaS/tsioi xivxopte
tnnotv. Adde hippodromum Thebanum ap. Faunan. IX, 23, 2. Neque incommode
poeta nunc hanc Thebes gloriam extulit, quippe quum in victoria cursu rhedae parta
versetur. Tat ipaxetvbv vbwp nioftai, cuius aquam bibo, quod ad eam habito, nihil
aliud nec subest allegoricus sensus, qualis habetur Isthm. V, extr. nioitat mnnifeste
hic praesens est. 'AvSpdotv alxftaxaioi, qualis etiam Agesias bellica laude insignis, si
vere -Schol. vs. 30.. retulit; simul: pesaunt Arcades, gens bellicosissima, intelligi, apud
quos cannen cauitur. Juno Parthenm. jatt Stymphalia, ubi illi naie nomen ut virgioi,
rtltUt ut matronae, «»*}•« •ut , -ab IemttusagEegatae • Pausao. VIII, 22, 2.). Schol. quidem
ad Farthenium Afcadiae. montem inl&f »i*ed Fausanias certe Iunonis ibi cultum ignorat,
et remotior ille mons a Stymphaliorum, finibus Tegeaeque prupior, ut praeter
voL. II. P. II. 521