interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD PYTH. IV. a7i
De voce tiSedXot v. ad Olymp. I, 100 sqq. In verbis oraculi £iivot atr' 2# doxoe
utrumque nomen Iatoni convemt, ut bene Schol. Dua* lanceas gerit Iason more heroico,
qui ex Humero constat. Vocem to&de Dorica littera o assumpta Herddianum
secutus notat Eusiath. ad Iliad. /J, p. 287. med. cf. infra vs. 253. Vestitus iuvenis
est partim Magnesia tunica, ut indigena, partim pantherae pelle, ut peregrinur ex Cbironis
venatoris montana regione adveniens. A pttpoT tpov, xar' dftcpoTtpov Tponov.
Vox dfitpi opposita est verbis dpfio^otoa yvioit; esC enim id quod dpnpl rtjv Mayvtjolttv
io&rrra; et post a,rt infertur cifupl Si, a coniunctione ad oppositionem transitu
facto; cf. si tanti, nos ad l'lat. Min. et Legg. p. f}6. 0plooovTat, qpiooeiv noioxrvrat,
ut bene Schol. h. 1. et Schol. Eurip. fhoen. 1290. huc spectans; imbres horridos,
in qua voce eadem fere quae in Graeca ambiguitas. Ev&vc ithv, pro Attico
tw9v itav (v. Heindorf. ad Plat. Lysid. p. 4.), recta procedens, utpote sibi conHdeni.
Deinde cum Schneidero repone insolentiorem formam a Dorico futuro rapfSdlio factam
aTao(}dxTOio, quae in libris prope omnibns est, etiam in Fal. C. et Vindob. 5fl.
atque Urbico, et latet in Scholiastae vocabulo aTapSrjxToio: ap. Tzetzr. ad Lycophr.
175. haec afferentem varianC codices. Vs. 85. dyooa nXri&ovroe o%Xov est concio populi
frequentis; hoc moneo, ne quis genitivum puteC absolutum esse, quo ducere possit
formula nXtjSovotje dyopat de tempore, quod h. 1. designari non videtur. Vs. 86". haec
ett sententia: Heroem indigenam esse ignorabant quidem, fortnam tamen et staturam
ita admirati sunt, ut religiosorum unus et alter vel hoe diceret, vel de deo aut alio
humanamr naturam- excedente heroe oogitaret. Ita explicato loco xal pertinet aj ro-
St, neque hyperbaton facit. 'Oni&fitvoi sunC pii, relipost, generatim; quo ducit praetent:
itaque non opus est supplere avTOV. Sic Tsthm. III, 5. cf. Fyth. H, 17. Adde
Dissen. ad Isthm. 1. c. Ad vocem vle cf. Homericum Stit Si rte etneoxev. Ou rl nov
est formula negantit, ted rj&ixun, ut in Scolio de Harmodio et Aristogitone: *
'ApfioSt', ov T( nov ri&ttjxae, eC quodammodo interrogative, ut ap. Plat. Rep. II, p.,
561. D. ex librit legendum: ov rt nov otei, ttptj, u Swxqarte, Ixaviae etptjoJat ntpl
tov Xoyovj et ap. Arittoph/Ran. 525. ubi v. Brunck. No» quoque media inter interrogationem
et directum termonem oratione dicinras: Das ist doch wol nicht Apollon.
Apollo ob decorem iuvenilem et pulchritudinem (Iason enim xdXXioroe dvoptuv
vt. 123. atque, ut Apollo, intonsus vs. 02.)» Mart ob vires a poeta attumptut ett;
neutrum tamen quuru este potse perspicianC, iam de heroibus cogitant ttatura eC ferocitate
intignibus, ex parte etiam pulchritudine. Ingens vir Iasorr fuit (VxnayXoe vs.
79.) et audax (vs. 85.): utroqueOtoeC Epbialtae similis est, qui ToXfttjtie audit vs. 89praeterea
Otus eC Epbialtet secundum Homerum erant noXv xdiXXiarot fteroc XXVTOV
Jlptmva. Neque illi contempti erant, sed in Naxo, ubi occubuerunt, culti: quod docet
inscriptio edita a Villbisono Comm. Acad. Inscr. T. XLVII. p. 313. ubi est opoe
Ttuivove rov "SLTOV xal 'EtpidXrov; quodsi coli religiose a Naxiit poterant, nulla poetae
ctmsa fuit, cur eorum hoc loco mentionem fugeret. Illos igitur cur nominaverit,
tatis patet;. quibus quum Tityut proceritate corporit simillimus fuerit, hunc haud
inepte additum censeo, frigidumquer Chaeridit ap. Schol'. rudicinm puto. De Oto et
Ephialte v. Heyn. ad Apollod. I, 7, 4. et imprimis Odyss. X, 304 sqq; Findarica retpiciunt
Fausan. IX, 22, 5. Eustath. ad Odyss. X, p* 10*87. 38. Lectionem 'EmdXia
nullo libro firmari dixi in nott. critt. quo magis miror in Scho). Harlei. Odyts. p» 69.
ed. Lips. este *EmdXra, addita nota: Sttx Si TOV n ro ovoput. Incubonem sane 'EntdXrtjv
dictum esse, docet Euatath. ad Iliad. t, p. 563. iv Si pt]Topixor Xt^txqr tp/ptTair ott
'EnutXvrjf 'ATTIX