interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD PYTH. X. 553
tribuit Plato Menon. princ. ubi Aristippum l>arissaeum Aleuaden habes, qui Xenopbonti
Anab. I, i, 10. Aristippus Thessalus est; item ad Larissam illos referunt Aristoteles
Folit. V, 5, 9. (ubi 'AktvdSai oi tieol Sdfiav vel potius Siftov, de quo paulo
post), Diodorus XV, 61. Ovidius Ib. 325. ubi Larissaeus Aleuas, postremo Timaeus
Sophista, Scholiastes Flatonis, Suidas, qui simul a rege Aleua descendere Aleuadas
annotant. Iam buius ipsius Aleuae fiJii sunt Thorax Larissaeus et fratres Eurypylus
ac Thrasydaeus, qui in bello a Xerxe Graecis illato a Fersarum steterunt partibus
(Herodot. IX, 50. cf. VII, 6. ubi reges Thessaliae vocantur, VII, 172. 130. adde Valck.
ad Herod. VII, 6. Fausan. III, 7, fl. VII, 10, r. collato etiam Herodot. VI, 72. postremo
de Thorace v. Ctesiae Fers. c. 24.): hi suat quos poeta nominat vs. 5. 64. 69.
cf. Schol. vs. 99. vulg. Eadem etiam posteris temporibus Aleuadarum fama erat. Nain
Olymp. 102, 4. Macedonum regem Alexandrum in Thessaliam vocarunt (Diod. XV, 61.),
mox Fhilippum Amyntae Olymp. 105, 4- (Diod. XVI, 14.) : se d eiusdem maohinationes
contra Aleuadas Larissae tentatas narrat Folyaenus Strat. IV, 2, 1. et Fhilippum
deinceps adversus eos. arcessitum ipsorum tyrannidi finem imposuisse docet Ulpianus
1. c. Nempe ille proditores, ubi lis uti iam non opus babebat, solitus est abiicere.
Quod accidit Simo Larissaeo Aleuadae, de quo v. Demostb. de cor. p. 241. 27.
Orat. in Neaer. p. 1352. 23. p. 1382. 6. Aleuaden fuisse docet Harpocratio v. atque
bis auctoribus et hoc nomine fretus etiam ap. Schol. Theocr. Siplov muto in Stfiov,
et ap. Aristot. 2a.jJ.ov cum Schlossero in —ifiov. Neque vero dubito Eudicum quoque
Larissaeum, de quo v. Demosth. 1. c. et Harpocr. v. Aleuaden fuisse. Num ex eadem
gente fuerit Thrasydaeus Thessalus, quem Theopoinpu* (ap. Athen. VI. p. 249. C.)
a Fhilippo dicit popularium tyrannum constitutum esse, ignoratur: nomen tamen viri
id suadet: idem haud dubie est, qui inter Tbessaliae principes et proditores recensetur
ap. Demostb. de cor. p. 324. Et nomen et argumentum, quod tractavit, Eurypylum
Larissaeum scriptorem ap. Quintil. I. O. XI, 2, 14. ex Aleuadarum gente fuisse
persuadet: eundem nominat Athen. XI. p. 508- F. Omitto alios Larissaeorum principes,
Medium et Hellanocratem, quos ad eandem stirpem referendos ceuseas: v. Schneider.
1. c. Sed ex alia familia est Aleuas Niconis in Inscript. ap. Viscont. Catal. Marm.
Elgin. XVI. qui quum ille titulus manifeste Orchomenius sit, Orchomenum Boeotiae videtur
patriam habuisse. Est etiam Aleuas statuarius, de quo Flin. H. N. XXXIV, 19, 26.
Brevior sum in Scopadis; quos Cranone regnasse satis certum est, licet eos Fharsalum
transferat Schneiderus 1. c. p. 491 sqq. de quo in veteribus nihil traditum reerio;
nam ex Quintiliano, cuius verba virum doctissimum in errorem induxisse vi-
S
entur, nihil colligitur, nisi domum Fbarsali Scopadas babuisse: quamquam ne de hoc
quidem constat. rrimus, quem novimus, Scopas est illo, quem Simonides celebravit,
antiquior, de quo ut gentis auctore loquitur Quintilian. XI, 2, 15. ubi v. nott. Deinde
circa Olymp. 46. floruit Diactorides Cranonius unus ex Scopadis (Herodot. VI,
128.); praeter hunc notus est Creon Scopae illius filius; huius Creontis et Echecratiae
filius Scopas alter fuit, qui Cranone in patria urbe periit cum convivis, • quibus
Simonidem Dioscuri avocarunt: v. Schol. Theocr. XVI, 36. collato ipso Theocrito
et Cicerone de Or. II, Q6. cui in patria Scopae non obest Quintil. XI, 2, 14.
etsi boc putabat Feriz. ad Aelian. V. H. XII, 1. et quodammodo Schneiderus 1. c.
. 494. Ut vero a Scopa primo Scopadae vocati sunt, ita alterius huius Scopae pater.
6
reon nomini Creondarum, quo Theocritus utitur, originem dedit; et Theocritus qui-
dem, licet Creonda* Cranonios faciat, hos ipsos et Scopadas distinguere videtur, quod
quomodo defendi possit, non intelligo. Sed hunc alterum Scopam Creontis fiiium