interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD PYTH. I. B35
urbs ex Doricis erat gentibus conscripta, ex Gelois, Syracusanis, Megarcnsibus, Peloonnesiis:
v. Schol. vs. 120. qui Feloponnesios, et Diod. Sic. XI, 49. qui Geloos et
SIegarenses omittit. Igitur quum Peloponnesii, Geioi, Syracusii, Megarenses, Doiicam
haberent divisionem, eadem Aetnae instituta est, addita fortasseuna et aitera, ut solebat,
nova tribu: unde intelligitur gratiorem Aetnaeis et commodiorem Heraclidarum et Paraphylorum
mentionem essc, qui quidem etiam Actnae fuerint. Ceterura tres illae tribus
inde natae putabantur, quod a Doriensibus adhuc in Histiaeotide sub Aegimio habitanlibus
Herculi illis auxilium ferenti tertia terrae pars praemio esset daia (Diod.
IV, 37-)> quam deinde Heraclidae ab Aegimio repetitam obtinuissent (Diod. IV, 50.):
atque omnino non tribuum solarum, sed etiain terrae apud Dorienses tripartita divisio
fuit, ut Spartae et in Rhodo tres urbes habente. Nihilo magis tamen verum est,
quod Wesseling. ad Diod. IV, 37. contendit, rt&fiovc Alyifitov esse „statuta, quibus
edixerat, ut Doriensibus permixli Heraclidae tertiam semper regionis partem sibi praecipuam
haberent;" sed latius .illa instituta patent; sunt Jtogtxa vompa, ut ait Thucydides.
Mox Dorum migrationes contrahit poeta. Nam Findus h. 1. non oppidum
Pindus s. Acyphas est, cuius in tetrapoli Dryopidis s. Doridis situm Strabo IX, p.
654. A. demonstrat (cf. intpp. Strab.): sed est Pindus mons, propterea quod si tetiapolcos
oppidum esset, intelligi non posset, cur Acyphas poiissimum nominaretur omissis
ceteris locis. Dorienses pulsi ex Histiaeotide migrarunt in Pindum montem in Per-
' rhaeborum ditionem, ibique Macednae gentis nomine habitarunt; hinc in Dryopidem
profecti sunt, ubi illaro, de qua' Strabo dicit, tetrapolin condiderunt, quae in Sclioliis
hexapolis est, et in hac Acyphantem s. Pindum oppidum, ap. Schol. oroissum,
, more solito tetrapolin et Pindum oppidum, quod etiam in Pindo monle habuerant,
in Dryopidem transferentes, quod ex Schol. colligere licet. Mox ex Dryopide Peloponnesum
invaserunt. Vide, qui instar omnium est, Herodotum I, 56. Sed l'indarus
migrationes, ut dixi, contranens, insignem tantum montem nominat, unde progressi
Dores fuerint, et omissis intermediis locuin adrlit, ubi tandem oonsederint,
Amyclas. Amyclarum autem expugnationem Heraclidarum cum Aristodemo et fratribiis
reditui assignavit (v. nott. critt. p. 479O, non ex rei veritate (v. Miiller. Orchom.
p. 320.). Sed cur Amyclas nunc, non Spartam nominat? Hoc ceite Schol. non expedit
annotans: ytaifaxov rfpr ZnaoTTjv ano fiias yap noltwe Ttjv naoav tucfaivti
Aaxwvixtjv: sed Miillerus Orchom. p. 319. idoneis argumentis usus coniicit, non Spartam
sed Amyclas Achaeorum in ea regione principem fuisse urbem, quae Lacedaemon
dicta sit. Postremo quomodo Dores TuvSa(i8av ytixortq sint, ambigit Schol. duas
aSercns rationes, quarum neutra probabilis. Sane Dioscuri et Amyclaei dii sunt
(Miiller. Orchom. p. 3J9.) et Argis culti (introd. ad Olynip. II.): sed Pindarus eos
in proxima Amycfarum vicinia Therapnae collocat, Pyth. XI, extr. Nem. X, 56.
Isthm. 1, 31. cf. Eurip. Troad. 211. Pausan. III, fio. 21. Tyndaridarum autem nientio
quamquam per se non incommoda propiorem tamen fortasse causam habet, si eorum
cultus a Peloponnesiis Aetnam translatus erat. Agrigenti quidem eos venerationem
habuisse in Gelensium colonia Aetnam ex parte tenenlium, ad Olymp. III. vidimus.
Vs. 67 — 80. Poeta preces ad Iovem dirigir, ut Aetnaeis eadem, quae Spartanis,
tranquillitas et firmitas contingat: luyjther perfector,fac ut hac sorte firmitatis,
tranquillitatis, fortitudinis ctiam Aetna Jruatur; precor ut Focni et Etrusci domi se contineant
spectata clade Cumana, qua Graeci.(proprie nunc Italici et Sicilienses, TJ iv
'IxaXla *£iXac, fttyaXt] '£i?.af) nunc ipsum servati sunt. Nec tacendum prius quidem
sed maxime insigne proelium ad Himeram, quod cclebrans eandem ab Hierone et fratribus
50 *