interpretatio latina - Notes du mont Royal

3i8 EXPLICATIONES AD PYTH. VIII.
bit: „Erant scilicet dao paria, quibus successit ipse iq>i!Soo{; n sed nostro loco dicit:
„Ex aliis locis forte alia colligas, ex hoc ita rem constitues: quattuor erant paria luctatorum;
supererant ex iis quattuor victores; cum bis 'etfiSQoe coniungi debuit, iisque
uno post alterum prostratis victor evasit." Vides quid intersit; nam ex priore
explicatione victor tantuui cuin duorum parium victoribus duobus IuctaLus dicitur, ex
altera cum qnattuor parium victoribus quattuor: quum tamen uterque locus ita similis
sit, ut quod de uno dixeris, de altero non dici non possit. Itaque quam verior
ea ratio sit, victorein ipsum cum quattuor pueris luctatum esse, ad Olymp. VIII,
p. 1Q5. quattuor luctantium paria inteliigi debuisse dixi, non duo; id quod nostro hoc
Fythiorum loco Heynius ipse recte statuebat. Superest in hac re aliud, quod quoniam
in hanc quaestionem incidimus, non relinquemus intactum. Etenim Scho). h. 1.
quattuor ab Aristomene pueros victos esse ait we dvtv xXrjgov tioaaQae nalSae ngoxaXtaaftivov
xal rtxrjaavtoe. Sed hoc licuisse nemo, quantum scio, tradidit, neque
omnino verisimile est. Si plures luctatores vel pugiles vel pancratiastae nomen professi
erant, sorte componebantur paria; quodsi impar eorum, qui ccrtaturi erarit, numerus
reperiebatur, cui sors nullum dcderat adversarium, is 'iytSpoe supererat. Sortis
hanc rationem accurate exponit Lucianus Hermotimo c. 4°- cuius verba maximam
partem ad Nem. VI, 47 *qq- adscripsit 'Dissenius noster; quapropter tantum ea addam,
quae ille pro instituti ratione omisit, ut etiam de itpioiiaj constet. Fost ea igitur,
quae de paribus dicta sunt, pergit JLucianus: ovtto fiiv yaQ, rjv aonoi toaiv oi dytavtatal,
olov oxttb tj Tlaaaote V StoSexa. ijv Si ntQtttol, nivts, intd, ivvia, ypdftua rt ne-
QITTOV ivl xlrjQtp iyyQatpiv ovft()dXXtTat avrote dvriyQatpov dXXo ovx t^ov • oe o av tovto
dvaondoy, ItpiSoevet ntQtfiivtav %tt' av ixtivot dytavCatavtat • ov yotQ ijtt xo dvxLyQafifta,
xal 'ioTt tovto ov fttxQa tvrvxia TOV a&Xrjrov, ro ftiXXttv dxftrjta joie xtxfttjxoat avftnsatlaSat.
In quo nota itpiSpto tribui quiddam commodi, ad quod respicere Fausanias
putatur VI, 1, 1. his verbis: imotdftevoe oaot tij> naQaXoytp tov XXTJQOV xal 01% vnb
loxvoe dvtCkovto r)Sr) tbv XOTIVOV; sed haec etiam ad alia referri possunt, ut si cui
magis robusto et exercitato sorte imbecillior oblatus fuerit. Adde de itpiSpo> locum
quamvis parum disertum Schol. Sophocl. Ai. 614. His praemissis videamus quomodo
quis quaternos deinceps luctatores vincere potuerit. Fnmum enim possunt quattuor
omnino paria sine- itpiSgoi constitui. Sed hoc si posueris, res non videtur expediri
posse. Nam ex quattuor paribus dimicantibus quattuor procedent victores: ii igitur
denuo componendi erunt, ut ex duobus paribus duo procedant victores, et duo hi
victores postremo loco componendi erunt, ut unus victor evadat; nam ad unum par
omnes reduci debebant, ut ultimus victor certaret cum eo, quem Fausanias VI, 10, 1.
vocat tbv Xttndfttvov ix tiov dvtaytovtiloftivwv, hoc est cum eo, qui ex certantibus superesset
nondum victus. Certe primi paris victorem cum victore secundi paris certasse,
et victorem huius certamiais deinceps cum victore tertii paris, item huius luctae
victorem cum victore quarti paris, mihi prorsus non probabile videtur: quamquam
enim ita statuentes nonnullos video, tamen nimis iniqua iis, qui in prioribus paribus
sorte constituti fuerint, haec videtur dispositio, quae tum tantum videtur admittenda
fuisse, ubi numerus parium impar erat, ut triuin parium. Itaque quod Heynius statuit,
mihi quoque tum hoc loco statuendum videtur tum supra Olymp. VIII. visum
est, quattuor in his duobus certaminibus paria et praeterea ItptSpov fuisse: ubi enim
esset 'i