interpretatio latina - Notes du mont Royal

45« EXPLICATIONES AD NEM. VII.
rit. Quum enim, ut iam monuimus, hoc agat ut ad univertae Graeciae testimonium
provocet, oppositas Graeciae regiones memorat, Thebas palriam urbem, in orientali
Graeciae parte sitam, et oppositam in occidentali latere terram. Non poterat nominare
Acarnanes et Aetolos, apud quos non hahebat hospitia gratuita, nec Epirotas,
barbaras gentes; nec Eleos reperio fuisse in Amphictyonum concilio; de Messenia
denique Spartanis serviente ne opus quidem monere. Unice igitur apti Achaei, omnium
per occidentalem Graeciae tractum habitantium hominum populua a principio Amphictyonum
concilio adscriptus; quare hos nominat. Atque haec quidein de his dicenda
habui. Disputandum nunc de causa horum dictorum. Censet Ileynius non esse hoc
loco cogitandum de reprehensione ista, quam ob Neoptolemum expertus erat poeta:
sed deprecari eum in victoris laudibus effusis suspicionem nimii studii et mendacii
atque etiam invidiam popularium, ne credant se cum obtrectatione tantam laudem
Thearioni impertire. Non plane assentior. Sane Findarus nunc versatur in laudibus
Thearionis, et propter has potissimum dicere videtur quae dicit; sed quid est quod
tam gravibus verbis causam suam agit, ad universam Graeciam provocans, in reprehensione
quae nondum prolata erat, quam metuit tantum? Abrumpit Findarus passim
victorum laudes, propter invidiam hominum, ut ait, aut fastidium metuens, sed facit
hoc, ut par est, uno verbo; nusquam sic data opera se defendit. Quippe in re levi
caelum et terram movere est ridiculi hominis et inepti. Immo plane non dubium,
criminationes ab eo respici, quibns tum maxime laborabat, nec leves eas sed gravissimas,
quas maxime cupiebat refutare; ne multa, dicta haecsunt omnia per totum
hunc locum eodem consilio, quod priori carminis parti «ubest. Etenim Findarus, ut
supra iam indicatum, ab omni parte refutaturus iniustas Aeginctarum de impietate
adversus Neoptolemum a se commissa criminationes, postquam oslenderat in istis de
Neoptolemo a se dictis plane nihil inesse impii, nunc etiam mores suos defendit, contendens
omnino se plane alienum esse a calumnia et maledicentia, ut qui neminem
laedat, etiam sic conslet eum non potuisse laedere Neoptolemuni. Facit autem etiam
hoc tectius, huic maxime loco defensionem intexens. 1 onit igitur primum Thearionis
]audem eximiam, veram haud dubie, sed tamen etiam consulto sic enunciatam uti facit,
ut locus esset horum, quae addenda censebat, dictorum. Fost laudes enim subiicit,
se ex animo haec dicere; hospes quum sit, procul se habere odia civium, nec
invidiam in se esse iustis hominum laudibus obtrectantem, sed apud omnes Graecos
de integritate sua constare, et quae sequuntur. Frofecto qui semel in re magna verborum
suorum iniustam interpretationem expertus est, eum non miramur si, ubi iterum
aliquis eiusdem urbis canendus est, eorundem hominum calumnias timet easque
{ iraecavet. Unde fit ut iure nunc Findarus videatur ad haec venire; atque hoc vouit.
Quum enim poesis, ut supra significavit, sit illustre non magis quam sincerum
virtutis speculum, etiam hoc ipsum carmen hasque ipsas laudea e sincero animo profectas
recte affirmat; tamen prima causa, quare ad has explicationes de poesis ratione
et de moribus suis descendit, manifesto est gravis ista Aeginetarum reprehensio,
quam ab omni parte refutans effeoit, ut et ista vituperia vana esse appareret et de
huius ceterorumque omnium oarminum suorum vera ratione non debeat dubitari a quoquam.
Hino igitux universi huius loci praestantia apparet. Hinc gravia omnia hic
et nervosa; iidenter loquitur, sed siae vanitate et arrogantia; nam hoc uno loco, si
usquam alibi, poterat et debebat ita loquL Fidenter dicit, ov fxiftcpiiat ftt, fidenter
etiam, itpxoftat laftngof, qui nil sibi consoiat nullaque pallescat culpa. Quare etiam
aptius hoc quam si dixisset, ov XQVJITO) ipaos oftftdtatr, cf. Nem. X, 40. Addit o\>%