interpretatio latina - Notes du mont Royal

FRAGMENTA PINDARI. ES AAHA. EIJ. 671
mihi, nisi idem halear iustus, nikil pollieentur commodi fore, labores autem et damna
manifesta. Deinde pro vocula nrj ex Platonis consuetudine restitue nol, quod habes
in codice Regio et Ficini interpretatio genuina expressit his verbis: et quorsum tendens
quam optime vitam agat. Etenim casus quartus tov piov non a participio nopiv-
#eie pendet, sed a verbo StiXSot. Praeterea xal ante ifiavtbv in libro Farisiensi
omissum haud dubie est insiticium: nam post participium dva(3dt illato verbo nspttfpd^at
StafttS) cum voce ovtio coniuncto legitime abest xai. V. Heindorf. ad Gorg.
§. 135. Cetera Flatonis ipsius verba sana: nam quod Benedictus Coniect. in Plat. libb.
de Rep. p. 0- ex Stephani Thesauro «cripsit imntdfttvot, non xaTopdtofiu est sed napaStopdtoott.
At fragmenti Findarici neque lectio certa nec sensus perspicuus: emendavi
et explicui in Prooemio lectionum Universitatis Berolinensis hibernarum a. IQIS—•
1813. Duplex enim habetur scriptura: altera Sixae et oxoXtae dndrat in Flatonia
Hbris vnlgaribus et ante Davisium apud MaximumTyrium Diss. XVIII, p. aog. porro
•pud Ciceronem ad Attic. XIII, 3Q. Nunc me iuva, mi Attice, consilio, noTtpov Sixae
teixoe vxptov, id est aperte hominem asperner et respuam, rj oxoXtdt dndtae;
ut enim Pindaro, sic Six* M 0 * fooe arpixetav tlaelv. postremo in Ficini
isterpretatione Platonis Latina: Utrum iustitiae conscendam alta moenia, an obliquas
doli vias ingrediar? Altera lectio est Sixa et oxoXtait dndxatt in codicibus Platonia
Veneto ac Regio et Maximi Regio et Harleiano, ex quibus hano reposuit Davisius;
item in loco Attici Flatonici apud Eusebium F. E. XV, 5. etye ftti ftiXXotfttv dyvotiv,
nottpov Sixa jtlxoe (ita emendandum esse corruptum S*i xat* fyroc ante nos mo*
situm, etsi depravatum olim Hermanno placuit) vxptov t} oxoXtate dndtate dva-
(ialvet intxv yivot dvSptuv. Ac nuperrime ex codicum fide etiam Bekherus
dedit Sixa et otmXtaie dndrate. Taceo tum alios tum Ernestum Clav. Cic.
p. 88°- 893- Ciceronianae lectionia interpretem; nam verum esse dativum ipse verborum
tenor ostendit, modo notes vxptov non esse itptjlov, sed v\pt]Xoiepov. Nihili
enim vox est vxptoe; sed a nomine vtpoe formatur ixpitav, vtptaToe, ut aloxoe, aloxiotv,
aXoxiotoe; ?x^ o: ' *X^^ 0>P > *X^ iaTOe >' xdXXoe, xaXXiwv, xdXXiotoe. Fostremo integriorem
locum servavit Maximus Tyrius 1. c. Uottpov Sixa tttxoe vrptov rj oxo-
Xtait dndtate dvaf3aivet imx^ovtov ytvoe etvdptonwv, Slya ftot vooe
dx pixttav elnelv; ultimisque verbis ut suis usus «st Dionysius Halicarnassensia
de comp. verb. c. 21. p. 290. Schaef. ubi v. intpp. In eo vero ambigas, sitne dv-