interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD NEM. VII. 4&1
fragium pati properata navigatione cupiditate lucri. Haec quid sibi velint, iam supra
indicatnm est.. Frudenti* sane est, ait Findarus, de futuro tempore cogitare et carmine
cboroque parando prospicere memoriae factorum, ne si parcas sumptibus, damnum
habeas gloriae, obscuritatem habiturae sine hymnis. Erres si cum Scholiasta
nonnisi de pecnnia cogites poetae pro carmine faciendo danda, quum etiam in choregiam
snmptus faciendi essent et in epulas epiniciorum. Haec bmnia intellexit poeta,
suavius tamen per metaphoram significavit. Ad ha x, eupvebc nevixoot xt Savdxov
nuoa oafta vimtat, Hermannus in novissima editione Heynii sic scribit: „Nisi •davatov
ndga dictum volumus ut nao Atdov, feponendum erit •&dvatov ndoa &afta viovtat."
Nempe statuit nunc quartum epodi versum in principio habere tribrachum.
Quare vs. 41. ex cod. Aug. reponit xtiav' dytav, vs. 03- retinet SdnsSov, et vs. 104.
probat Ineoi pro dy Intot. Sio &aftd est pro aua, de quo v. Boeckh. nott. critt. ad
Olymp. VII, 11. quod ipsnm ignoratum videtur lectionem odfta peperisse, transeunte,
ut solet, 0 littera evanida in C. Quae omnia etiam sibi, ut mihi, unice probari
Boeckhius scribit dolens sero haec perspecta esie. Sdvatov ndoa viovtat est ut ^avdrco
neXd&iv Eur. Iphig. T. Qf}6. inl ddvatov oixitat Fhoeniss. iotfs. davdxov xiloat notl
tiofta Sveavov Hippolyt. 140. SavatovS» xicuv Hom. 11. to, 328. alia similia. Ceterum
liquet hanc sententiam subiectam esse propter antecedentia. Nam quum dixerit: Sapientes
non postponere gloriam lucro, nunc huius iudicii ratio explicatur accuratius.
Cf. ad Nem. V, 20. Pergo ad haec: iyot> St nXiov' tXnoftat Xoyov OSvooioe rj nd&ev,
Std tbv aSvtnr) ytvio&'"Oft*)oov. In antecedentibus latebat haec sententia generalis:
Sapientes non posthabent gloriam lucro, sed carmen sibi parant. Huic quae opponitur
«ententia, similiter debet esse generaHs, in hunc modum: Equidem tamen nonnisi ea
carmina expetenda dico, quae vera canant, a. equidem tamen non quamlibet carminum
laudem magni Jacieniam dico, nisi etiam vera sit. Atque huic sententiae confirmandae
inservit exemplum Ulyssis ab Homero cantati. Tamen poeta pro sententia generali
ipsa statim ponit iudicium suum de Ulysse ab Homero cantato. Quum enim hoo
agai, ut dictis Homeri de Ulysse opponat sua de Neoptolemo, h. e. exemplum exem-
1T0, sententias generales, quae huic comparationi subsunt eximiae, quippe praeclarum
'indari iudicium de poesis dignitate continentes, plane tacuit, acutioribus ernenda re-
t.
linquens, quae nolebat docere explicatius. Hoc nisi teneas per totum hunc locum,
spondeo nihil tibi intellectum iri; at semel' perspecto hoc artificio aditus patet ad
universi loci tam difEcilis quam praeclari interiorem rationem cognoscendam. Moneo
faoc ut de fundamento explicationis meae constet. Et Findarum etiam alibi pro sententiis
generalibus ponere exempla certissimum, pertinetque huc multorum mythorum
usus, quibus subtiliora docet interpretatione eruenda. Qualia lecta sunt iam in antecedentibus.
Quare nihil hic est quod a Findari ratione abhorreat, modo teneas pro
carminum et locorum diversitate etiam harum rerum formas esse varias apud poetam.
Veniendum est ad cetera. Aoyov dicit, non ttftdv. Nam famam habet Ulysses per
Homerum, honorem vero, quibus deus famam anget Delphicus. "H na&ev perperam
vertas: quam pro calamitate quam passus est, siquidem llle noXutXat Sioe OSvooevt
non passus est tantura, sed gessit etiam quam plurima fortiter. Tu igitur hic intelliges
'OSvoarjoc raXaottfpovoe di&l.ovs, quious convenit verbum ndoxstv. Sic ndoxi'*
ai&Xove II. y, i2fl. WtvStot, h. e. ftv&otc rfitvSeot noinlXoit StSatSalfiivotc; sed noluit
leniore verbo uti. Ssftvov rt, speciosum quiddam quod fidem faciat. Maxavcf, arte
Homeri poetica, ut fiaxavd Fytfa. VIII, 35. norava, qua ille Ulyssem extulit. Nam
ut notavov est quod raudibus effertur a poetis (cf. Fyth. VIII, 35.), sic ars poetarum