interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD OLYMP. I. 109
v. Spaaifat'. 'TnoxaTaxXtvofttvoe xt xal Svetonuftivoe npbe rb fiiya TUTO xal ndftftsya
jfje itpwavvrp: dtplaxaftat xaid UCvSapov, u ftivxot xa xtCpovoe, iuentp ixtivoe, aXXd T«
xptCrrovoe xat iftavtov. Alium locuin respicere putes Fhilemonem Lex. tecbnol.
p. 16,5. ed. Angl. sed non confido. Verba haec sunt: 'AtpiaTa T ai. ro vnoftivtt, xal
avixfat xal aixtiat. xai9o xal UivSnpoe, dtpiotaftat roSt. xal dtpCataftat, tb anixto,
awrdaatrat ytvtxif- olov dtpCarauat iu tpyu, r) TWV npayftdrtov, dvrl tov ftaxpdv ilfti,
etc. Pindari mentionem retulerim ad hoc ultimum ftaxpdv tlftC, ubi potuit additum
esse xadb xal riivSapoe, quod supra delendum. Ob rarius XiXoyxe Tbeocrito quoque
usurpatum proxima respiciunt Eustatb. ad Iliad. p. 790. A. et grammaticus in Hortis
Adonidis p. iQ7- A. praebens xaxrjyopoe. Dilectissimum diis Tantalnm etiam alii significant,
cui quidem licuic soli superorum tangere mensas, Ovid.* Metam. VI, 172. Mox
xaxanixpat fiiyav oXjiov ovx idwdaSt) idem est quod Fyth. II, 26. fiaxpbv oi>x vniftcivtv
olfiov: nam uberem cibum qui non concoquit, ferre non potest, indeque fastidium
(xopov) capit; ex quo secundum vetus verbum iniuria et superbia (vfipte) nascitur.
Hesychius: xatnnixpat, xaxanpavvai, r) iv avrif xaraaxttv, ftttaqpoptxcoe dnb
rmv ntaao/tivtov aiitov; ubi ex sequente glossa xaTanlftnpaa&at addendum videri xard
IJivSapov non male mpnuit interpres. Sirailiter explicatur paulo diversum xolov xa-
Tanixprj Iiiad. a, Qi. ubi v. Scbol. coll. Etym. M. v. niaaat: sed eo Hesychianam
glossam spectare non arbitror, quippe quuin in Findari loco eodem interpretamento
xaraaytiv etiam Schol. utatur. Sed plane dissimilia sunt ea, quae ad vs. 03. afferentur.
HSvvda^rj binc male laudatur in Hortis Adonidis p. sn. A. Iam Tantalus
prae fastidio indeque nato fastu damnum sibi immane adduxit, quod Iuppiter eius pater
super eum suspendit, validum quippe saxum. lunge narrjp ol, pater eius (v. nott. critt.
ad Olymp. II, 16.), et deinde rjv d^Ttjv iintpxpiftaatv avtip, ut ap. Theogn. £06. oiiSl
tpiloiotv "Atrjv igonioto natalv intxpiftaatv, ubi lectio Vatic. vntxpfftuotv ducit ad
vnipxpiftaotv, ut apud Nostrum. "Atrjv autem non deam intellige, de qua disputavit
Eichstadius in Quaest. philol. sed lapidem ipsum per appositionem additum. Mivotvuv
xetpaXde (iaXiiv, dnofiaXiiv, cupiens reiicere de capite, ut Auctor incertus ap. Suid.
v. inttSrj: 'EnttSrj r» TavrdXov Xitfov rije xtqiaXrje dntTiva£afttt9a, quae expressa sunt
ex Isthm. VII, 9. 'AXdtat, nXavdxai, dftapTavtt. ut Eurip. Troad. 635. ipuxrjv dXdtai
rije ndpotx* tiwpa£iae. Tantalum antiquissiuii poetae, si dubium Homeri locum
contrarium exceperis, hac poena apud inferos affici perhibent, ut in aere suspensi
capiti ingcns immineat saxum vel Sipylus mons, Isthm. 1. c. Eurip. Orest. 5 sqq.
971 sqq. adde ex Scholiis ad nostrum locum Archilochum, Alcmanem, Alcaeum cum
ceteris, quae Porsoni doctrina ad Eurip. 11. cc. affundit. De carie Iovis apud Schol.
memorato cf. Schol. Odyss. t, 518. v, 66. Iam Tantalus laborem habet continuum,
cum. tribus maleficis quartum, oum Ixione, Sisypho, Tityo: de Ixione, quem Homerus
Odyss. X. 575 sqq. inter plexos apud inferos ignorat, ipse Pindarus auctor est Fyth.
II, 21 sqq. Mox construe dtfavdrwv xXixpaie vixiap, ut sit xXinrttv rtvoe rt: ambrosiam
et nectar, quae diis clam subduxerat, non ut iis ipse cum diis in coena frueretur,
sed ut ea mortalibus propinaret. Sententiam hanc Pindari tangit Schol. Eurip.
Orest. 10. IldXtv avrte ex tritissimo usu mirum est quemquam ignorasse. Ceterum
rectissime monuit Dissenius, Tantali superbiam a poeta propositam esse, ut
Hiero a superbia averteretur: neque enim hunc, quem Diodorus XI, 67. violentum
vocat, ab omni labe purum Pindaro yisum, Pythia dor.ent. Incipiente autem anno
Olymp. JJ^ 1. post devictum Thrasydaeum (v. Introd. ad Olymp. XII.) Hieroni summam
nacto potentiam omnino cavenda erat superbia. Atque ipse hoc Findarus signi-