interpretatio latina - Notes du mont Royal

FAAGMENTA PINDARI. E*' AJH-4. EIJ. 649
10&' or« ntatordra atydt biof nivtoon bi ftdxue
•• 6 xQar tar tvtov Xoyoe- t
/ , i i
_ o w — uw — w _ _ — w _• ' < •
f I I '
_ W w _ w W — _ _ w — _ _ W w ^
/ /
_ W — W W
. . . . \ ~1
Non dthes adversus Omnes proloaui vefus verhum (immo dictum auoi inutile sii): inttrdum
silentii via certissima: sed stimulus ri^ae est praecellens oratio. Ad sententiam
conf. Nem. V, 16. Ovtot unuau xtpbimv qoalvotaa npotwnov dXdifet' drpexijt. xul to
atydv noXXdxtt iari aoipdtrutov drdpetnq, voijaut. Tulgo autem et aptid Clementem et
ud Theodoretum absurde legitur dpxaiov,- nt Nem. I, 34. Ego corrigo d/Qtlov.
Sim de prisca quidem sapientia Amphiaraus nihil -dixerit; neo vocabulum dp/alov
postulat Clementis contextus, lieet is faaev religiosae sapientiae accommodaverit, quae
et ipsa surdis auribus proposita erit dxptiot Xoyot. Antiquum tamen mendum est ille
dpxdiot Xoyot, quem in .Clemento suo. iam Theodoretus invenerit: immo dioas Clementem
ipsum ita in suo codice legisse. Sed ego aliter iudico: certe quod addit
Clenien», -Itarjivtrat ovv tv ftaXa 6 fiaxdptoe 'AnoaroXot napatvuv rjfiiv ut] Xoyoftaxth*
te bt* ovbiv zQtjatfio* etc. id me in emendatione mea confirmat. Tov axptiov Xo~
yov poeta dicit eum, qui etsij per se possit bonus esse, tamen inutilis sit, quod ad
eos dirigatur, qui eum aut perspicere non possint aut accipere nolint. Igitur pergit
Findarus: „Fraestat saepe tacere, quam optima sed hominibus non accommodata dtcere;
sermo praestans snepe nonnisi rixas movet". Deinde olim legebatur ort ntarordtatt
atydt bboit. Ceterum primum tantum versum a C.lemente accepit Theodoretns
Gr. Aff. Cur. I, p. 723. init. ed. Schulz. Pessime omnia perturbavit Waliefield.
Silv. crit. P. IV, p. 216. Tu iam hoc et praecedente fragmento coniuncto accipe integram
et elegantissimam stropham: in qua ne te male habeat paulo diversarum sententiarum
coniunctio, notandum est in sententiosis huiusmodi carminibus accuratissimum
praeceptorum nexum a nemine postulatum unquam esse; praesertim in Scolio,
cuius variae partes a singulis per vices canerentur; ut adeo praestiterit eas non nimis
arote coniunctas esse: Scolium autem hoc carmen fuisse supra conieci. Attamen
utriusque, quod concinnavi, dicti communis finis hic est, ut quid dtcendum, quid tacendum
sit, filius edoceatur. Stropha igitur haec est:
/ i i
_ W W _ W W _ — — W _ — — W VJ
I I I
_ W W _ W W _ . W _ W W _
I I I I
_ W — —-WW — W W _ _ — W _ m— — \J %J —.
I I •
_ w _ — _ w w _ w w _
3 _ / / / /
w _ w _ — — w — — — w _ _ — w _ _
/ I . I
__ _/ \J — \j \J — — — ww —