interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD NEM. X. 473
retidaruin impetum exspectasse. Quidquid est, aut in Messenia aut in Laconioa tota
res acta. Nam ut Castorem quidem in Laconica, Apharetidas autem in Messenia caesos
credam, non facile adducar, quandoquidem Pollux caesis Apharetidis redux nondum
mortuum invenit Castorem. Quomodo autem hoc fieri potuit, nisi miraculura
subesse contendas, qualia in his quidem rebus non amarunt veteres, si altera pugna
ad Arenen gesta eit? Ceterum pugnatum esse super Idae et Lyncei armentis, traditum
erat iam in carminibus Cypriis; cf. Froclum Chrestom. quae 1'indarus sequitur in
toto hoc loco. Ab aliis huius pugnae causa inde repetitur, quod Dioscuri Leucippidas
Apharei filiis desponsas rapuissent: v. Theocrit. Idyll. XXII. Schol. ad hunc rindari
locum et ad Hom. II. y, 243. Hygin. Fab. 80. Lycophron autem post raptas
puellas propter 'iiva iurgium factum ab Apharetidis pugnamque ortam dicit, Cassondr.
vs. 546 seq. Notavit haec Heynius ad hunc Findari locum et ad Apollodor. Observatt.
p. 290. Sane raptas a Dioscuris Leucippidas vetui doctrina tradidit, remque
expressam vidit Fausanias in Throno Apollinis Amyclaei (cf. Lacon. c. 18.)• Sed
hunc raptum prius factum, pugnamque de qua agitur postea propter boves ortam, narrat
Apollodorus III, 11, 2. non temere, opinor, postquam haec tanquam historica ad
distincta tempora revocabantur. Nam filii Dioscuris ex Leucippi riliabus nali perhibebantur
secundum Apollodorum Mnesileus et Anagon; Fausania autem teste Anaxis
et Mnasinous, qui horum statuas apud Argivos, a Dipoeno et Scyllide factas vidit,
cf. Corinth. c. 22. Hos autem iam non videntur natos censuisse post Dioscuxorum e
vivis discessum, sed editos, puto, statuerunt iam tum quum viverent Dioscuri inter
homines; quo posito dicendi fuerunt Dioscuri discessisse e terra postea, alio tempore,
orta pugna cum Apharetidis propter boves. Yideo hinc non temere Findarum secutum
esse carmina Cypria. Haec ditfenda babuimus de his rebus. 1'ergo: ano Tavyi-
TOV niSavya£wv X8ev Avyxeie Sqvbt iv orelfxei fifiivovt. Lectionem tjftivoe reiecit
Boechhius et scripsit rjftivovt, rationibus propositis in notis criticis. Equidem plane
concedo in eius sententiara. Nam Lynceus bpvot iv oreli^et tifAevot niihi quoque magnopere
displicet. Bobus abductis celeriter is adscenderat Taygetum, ut inde dispiceret
Dioscuros. Et huic rei intentum credamus sedisse «V oxiXi^et? Ferrem, si altaro
arhorem adscejidisse diceretur ut longius latiusque prospiceret, sed in trunco sedentem
non intelligo. Num cursu fatigatus erat? Hoc nemini veniet in mentem. An
fuit in eo tanta ignavia, ut sedens quain stans dispicere mallet? Vides hoc quoque
esse ineptum. Non sedere solemus, sed erecti stamus, toto corpore cum oculorum
acie intento, ubi quaerimus hostem. Quare quae aliis in hac re digna viro tranquillitas
videbitur, eum equidem ridiculum dico torporem. Si dicas Findarum apposuisse
hoc, ut vulgarem fabulam refutaret, ne sic quidem multum proficias. Nam si alia
substituenda censebat, ea debebat substituere, quae non inepta essent. Quae quum
ita sint, tenebimus Dioscuros in cavo robore delitescentes, quae Cypriorum carminum
fuit traditio. Concesserant huc insidias parantes Apharetidis. Denique boc quoque
E ulchre perspexit BoecKhius rjuiyov non esse probabile. Tyndaridae una susceperant
oc bellum, una parabant haud dubie etiam insidias. Tam quid tandem assecutus esset
Findarus fingens, alterum in trunco deliruisse, alterum fuisse alicubi in propinquo?
Nam in propinquo sane fuit Pollux, quoniam statim procedit. Quid igitur? Num ille
alio in loco deliteacebat, ut diveisis ex partibus insidiae fierent, et ne, siquid accideret,
ambo simul opprimerentur? At enim si oppressum se iri putassent, nec ambo nec
alteruter truncum insedisset- Insidias parabant, atque ut interdum utilius sit, ex dirersis
locis si incurratur in hostem, maxime si copias sat multas babeas, taxnen a duvoL.
II. P. II. 60