interpretatio latina - Notes du mont Royal

EXPLICATIONES AD OLYMP. XIII. 0.13
Bacchiadae vocantur (cf. ad Olynrp. VI, introd.): hoc tamen loco intellige Corinthioa
universim, ut 'AXrjrtaSat sunt ap. Callimach. Fragm. 103. De Aleta Doriensium imperii
huina auctore •. Diod. Fragm. lib. VII, p. 13. Bip. Strab. VIII, exlr. Fausan.
II, 4. V, ifl. extr. Conon. Narrat. 26. Vellei. Pat. I, 4, 3. et ibi Ruhnk. Etym. M.
. 62, 50. Schol. h. 1. et vs. 56. Schol. Nem. VII, 155. Mich. Apostol. XV, 67.
f
lutarch. Proverb. 48. Mox genitivus vntoeldorrur pendet a substantivo aylatar,
suppleto subslantivo avbomr. Horae sunt floribus multis ornatae ut tempesUtum
deae, non oh pictas vestes, quod ex Ovid. Fast. V, 217. nonnullis visum: illis deabus
tempestiva et opportuna afferentibus debentur inventa: eius vero, qui quidque invenerit,
unumquodque oput quasi proprium ext, etsi alii idem exercent. Iam inter inventa
Corinthiorum dithyrambus est, maxime ob Arionem: v. Herodot. I, 23. na
plura afferam: de Pindari tamen sententia cf. Procli Chrestom. p. fl. ed. Schott. DithyTambus
est potilartje, quod praemium victoris bos: v. Bentl. Diss. Pbalar. p. 321.
ed. Liips. adde Athen. X, p. $56. D* Gratiae Baccho innguntur, ut in ara Olympica
(Schol. Olymp. V, 10. Pausan. V, 14. extr. cf. Mtdler. Orchom. p. iQo.)i quae res
maxime ed dithyrambum spectat: hinc Eleorum cantilena: 'El&tir, tfoc» Jiorwre,
"Altor it rabr ayrbr, airr Xaghtootr ie rabr, rtf (ioiu noil #vmr; deinde bis accinitnr
"Aiit rmvge: v. Plutarch. Qn. Gr. 36. qui hoc ad alias quasdam ratJones refert,
uibua non obsumus, si modo ob easdem dithyrambi praemium taurum fuisse conce-
J
as. Mox nota rie y«p, qnod usus Graecus extra dubitationis aleam ponit; non mul-
tusn differt Pyth. IV, 70. et tot prosae exempla. Haec autem rte yag inntlote ir tr~
rtaow fttroa, ad quae pertinet verbum i#t]Kt, quia cum Didymo de rota figulina eeperit
et de mensura ex vasis coctilibus, allato etiam Phidone? de quo •. quae disputavit
Mullerus Aeginet. p. 5.5 sq. Nec ftirgct videntur moderamino, in quem sensuat
Heynius confert Aeschyf. Choeph. 780. sed potins iuttut modulus rectaque demensi»
fraenorum ac commoda ratio; inntta irrta jraena aunt, %/tvyftatm, nt evrta Pyth. IV,
235. Aeschylus Pers. 193. Irrtj oUpgov non fraena quidem, sed tamen instmmenta dicit,
quibus cnrrui equi iunguntur; sed Nem. IX, 22. inntia trrta nec fraena nec lora
sunt, sed cnrrus cum equis; Pyth. V, 34. currua ipse irrtm dicitur: immo nostro quoue
loco currnm male intelligunt Schol. Ven. ad Iliad. m, 277. Schol. Victor. ap.
J
leyn. ad 1. c. EusUth. p. 1350. 31. Equum fraenare docuit Corinthius Bellerophoa
Pegaso domando, quod deinceps exponitur: Plinius H. N. VII, 57. paulo aliter equo
vehi Bellerophonten, fraenos et strata equorum- Pelethronium docuisse perhibet: idem
huic Lapithae Hyginus tribuit Fab. 274. Sequitur aquila duplex deorum templis imposita.
Quem locum, de cuius lectione •. introd., siquis simpliciter de fastigio triangulari
in fronte posticoque templorum intelligeret, inepte loquentem Pindarum faceret:
etsi illi aedinciorum parti nomen est atrbe et mtTotfta. Nolo aliorum sententias
afferre, nec de fastigii origine ex globo cum alis in Aegyptiorum templis posito exponere,
qiiae mihi ne ea quidem observatione, quam Guil. Hamiltonus Aegyptiac.
p. 395. attulit, persuadetur; quod enim ibi de inscriptione dixit, plane falsum videtnr:
id quod colligi ex iis potest, quae WalpoUus (Travela in various countries of
the East p. 592.) proposuit. Sed Winkelmannus in Anunadversionibus de Architectura
Veterum aquilam olim super fastigio fuisse puUt, et Viscontus Mus. Pioclem. T. IV,
p. VII. in tympano sive area fastigii aquilam arbitratur anaglypho expressam fuisse.
Ac sane meo quoque indicio fastigium inde illud nomen tuiit, quod in eius summe>
apice vel in area aquila olim posiu est, quam Coriathios opere fictili formasse non
dubito: exemplum haud auibiguum. aquilarum in summo fastigii vertice positarum