interpretatio latina - Notes du mont Royal

1-8 EXPLICATIONES AD OLYMP. II.
famam nanciscatur: quemadmodum Isthm. II, 23. ob unam Theronis Olympicam victoriam
filii Aenesidauii immortalem Olympiae gloriam adepti dicuntur, quia vel sic
Xenocrates Olympiae insignis, frater quippe victoris. Nostro tamen loco ut ad id
confugiamus, nihil causae est: neque enim hic de communicato honore quidquam legitur.
'Oftoxlagot est eiusdem sortis particeps, ut Nem. IX, 5. at Xenocrates eadem
victoriae fortuna potitus est, non quidem Olympiae, sed Fythone et in Isthmo: Xdgtree
autem xoivai ob hoc ipsum dicuntur, quippe quae ut omnia mortalibus iucunda
et dulcia largiuntur (Olymp. XIV, 5. IX, 50.), ita et victorias praebent, easque utrique
dederuut, alteri ex Olympiis, alteri Delpbis atque ad Corinthum, utrique adeo
sua benignitate tommunes. Nam Xdgtrae ut pro deabus babeamus, universae dictionis
ratio su&det, quamquam non debebam Cauienzio obsequi ob singularem causatn
Gratias a Findaro commemorari opinantis: neque enim verum est Gratiarum cultum
Theronis genti patrium fuisse, quum Eteocles, qui eum instituit, non Thebanus fuerk
sed Orchomenius (v. Oecon. cir. Ath. T. II. p. 367. et maxime Fausaniam ac
Strabonem), neque ab Eteocle Thebano, sed a Folynice origiuem Theronis gens Pindaro
iudice derivaverit: nec magis ad Pythiam Isthmiamque Xenocratis victoriain
Olympicus perUnet Gratiarum cultus, quem ara in Felopio cum Baccho iis communis
demonstrat (Pausan. V, 14. extr. Schol. Olymp, V, 10. coll. commentar. ad Olymp.
XIII, 11 sqq.); multoque magis absonum, quod vel ad templum Gratiarum in Eleorum
urbe (Pausan. VI, 24, /5.) provocatur. AvSea re&ginnuv, flores quibus equi
et currus ornabantur (Schol. Olymp. VI, 44-)i non exclusis tamen coronis, quae et
ipsae dv&ea nominantur, ut Olymp. VII, 80. Ti&ginna dicuntur 8v»8exdSgofia, quod
apfiata riXeia (non nmltxd) duodecies- circum metam flectebant (Olymp. VI, 75.
III, 35. Pyth. V, 33.). Mox construe: rb 8i netgtifdivov dytovlae rvxilv aviije. Ad
nXovrov dgerate SeSatSalftivov non uiale Schol. confert Sapphicum fragmentum, in quo
dele articulum rb on_issum a Scriptore de nobilitate c. 5. inter Flutarchi opera. De
formula riuv re xul raiv cf. nott. critt. ad Isthm. IV, 50. hoc loco intelliee haec atque
illa borm, ut Pyth. V, 55. bBdirov 8' tnerat nalatbe okfioe rd xal rd vifuov.
Ba&elav inixotv ftigtftvav dygorigav, studium et curam profundam subikiens
menti, quasi venatricem puUhrarum rerum, imprimis victoriarum ex sacris ludis: fiigtftva
est enim de studio gloriae, in his carminibus eius maxime, quae certaminibus
comparatur: cf. Olymp. I, 108^ Pyth. VIII, 96". dygorigav autem Schol. non male
explicat dygevrixtjv et drjgtvrtxrp, accedente Hermia ad Plat. Phaedr. p. 74. cbe xai
TltvSagoe iq»ioi nov ftigtftvav dygorigav, olovel dygevrtxrp rtb» xalmv. Glossa cod.
Brunck. avvexn StSoiit qogovtiSa aygevrtxrjv rwv xaXwv. Opes virtutibus temperatas
poeta praedicat etiam Fyth. V. princ. ita vero comparatus nXovroe est homini dorfjo
dglt,aloe. Vocis dialectum etsi vocabulo ^ahatbt illustrandam in nott. critt. putaverim,
manifestum tamen est dgi£tjlov Pindaro ut Homero esse dgiStjlov, de quo v. Eustathium
huc spectantem ad Iliad. a, p. 153. med. ad Iliad. /?, p.229. extr. ad Iliad. a,
p. X139. 50. plura v. ap. Buttmann. Lexilog. p. 247 sqq. A ZtjXt» tamen derivatum
usurpat Callimachus cum aliis, atque ita Aristopbanes Eqq. 1340. utitur voce affini
dgtt,T)Xortoe. Dictionem respicit Liban. Epist. p. 246. xard fllvSagov darr)g dotfalat.
'Err)rvftov esse veram lectionem, non dXaftvbv, docui in nott. critt. ubi hoc prosarium
dico, licet eo poeta ithyphallicus infiinae notae et sequioris aetatis non abstinuerit;
adversus quae Hermannus satis calide monet: „'AKa&tvbv ne quis calidius ad
poetas ithyphallicos infimae notae et sequioris aetatis detrudat, Theocritus, Callimachus
aliique intercedent." Non opinor intercedent. Neque enim de Alexandrinis