interpretatio latina - Notes du mont Royal

388 EXPLICATIONES AD NEM. IV.
perdiiEcilis a vs. 79—90. de cuius constructione constituenda quum dissentiant Hermannus
et Boeclthius, mihi etiam de hac re dicendum est accuratius. Ordiar autem
ab explicatione ultimorum verborum, quorum sensum nondum video satis accurate
expositum; hoc expedito ad priora redeundum erit. Dicit igitur Findarus: Si vero
Callicli me iubes columnam ponere Pario marmore candidiorem, — ille ad Acherontem
habitans meam vocem invenito in Isthmo, qui ab Euphane cantatus est alio tempore. Alii
enim aliis aequales sunt; quae quis autem ipse viderit, ea se optime dicturum putat. Yidebimus
singula. 'E,uav poeta collocavit ante ylwooav, quia opponitur Euphanea.
Forro: meam vocem invenito in lsthmo, quid hoc est? Respondeat aliquis, ibi hoc marmore
Fario splendidius monumentum erigendum fuisse ubi victoria parta. Sed quidni
potuerit hoc etiam in Aegina apte fieri in his ipsis epiniciis? Dicat alius, cantum
procedere ab eo loco ubi aliquis vicerit; ibi igitur eum primum audiri. Sane quum
vicisset Callicles in Isthmo, processerat gloria eius ab eo loco; sed cur denuo huc
remittimur? Num necesse fuit etiam has repetitas laudes primum audiri in ipso ludorum
loco? Vides haec tic non procedere. Quare aliud quaerendum est. Etenim
Callicles erat iam ex aliquo tempore defunctus, nec viderat eius certamina Findarus;
alii enim aliis aequales; quare ut tamen, quantum in se estet, digne caneret Calliclem,
Islhmum adire, in tpso ludorum loco laudes viri haurire et ad cantum incalescere
vult. Findari igitur vocem Callicles melius auditurus est in Isthmo. Hoc ut
ita verum habeam, movent sequentia. His enim comparatis didici Pindari mentem
esse hanc: Calliclem iam cantatum esse ab Euphane, nec posse se melius canere, qxioniam
non affuerit; tentaturum tamen rem, at in Lthmo. His expedilis accedimus ad
verba antecedentia, de quarum constructione dissensio est. Boeckhius vertit ea sic:
„Sin tu me iubes Callicli avunculo ponere columnam Pario lapide candidiorem, quia
ut aurum coctnm fit splendidissimum, sic praeclara facinora virum tum tandem summis
aequant honoribus, ubi carminibut illustrantur: profecto ille apud Acheruntem
habitans oris mei cantum invenito." Hermannus autem in Heynii editione novissima
scripsit haec: „Male Boechhius dedit 6 xqvooe &'• Yerba o x9 va °t iSetlev usque
ad qsSna apodosis sunt horum, tl neXtveit. Quae periodus plane similis est illi in
Olymp. I. tl 8' aeJla yagvev et quae sequuntur. Tota autem quia comparationi inservit,
additum est sine copula alterum membrum, plane ut in fine 01. II. insi xpap-
(AOS agtSfibv neoinicptvytv ixtivoe ooa x&Qt*"*'*' alXoit edtjxtv, rle av cfodoat Suvairo;"
Hactenus Hermannus. Videbimus paullo propius quid sit quo hornm virorum
rationes differant. Boeckhius verba o yjtiooi 8' — qxoxa, iungit cum antecedentibus,
ut causa addatur, quare Timasarchus Calliclem cani velit: Hermannus contra
ea pro apodosi antecedentium habet, toti autem ita compositae periodo ultima subiecta
esse statuit tanquam comparatum comparanti; quare ex hac ratione primum
loci membrum erit in protasi, apodosis autem conflata ex antecedente et consequente
sententia. Haec res ut diiudicetur, ordiar a verbis: otalav — Ilaolov MJov ttvnojtgav.
Credat aliquis in his verbis inesse nonnisi generalem monumenti eximii significationem,
hoc modo: Si vero Callicli postulat monumentum aliquod eximium, —
quum nihil sit ex monumentorum genere illustrius hymno, hune ille ex me habebit.
Verum hoc haud dubie ineptum est. Timasarchus non poterat a poeta aliud exspectare
monumentum quam hymnum; quare absurde dictum esset: Si tu postulas monumentum
aliquod insigne, equidem novi nihil melius hymno; hunc igitur dabo. Ergo tenendum
est alterum, verba aralav IIag(ov lldov Xtvxoxigav, dicta este pro ipsa hymni
laude. Ac iudicarunt idem haud dubie Boeckbius et Hermannus. Iam accedimus ad