Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

*3
schiedenissen wel willen aannemen. Zijn gedichten wemelen van intieme
bizonderheden en noch in de zeventiende, noch in de achttiende eeuw
is er een dichter geweest, die hem daarin nabij komt. Men moet tot de
allernieuwste opklimmen, om eenige overeenkomst te vinden. Hij is direct
en pittoresk, oprecht en aanschouwelijk. Daarbij komt het prachtige van
zijn geluid, en hierin is hij in zijn taal onovertroffen. Hier is ook de groote
overeenkomst met de dichters van den lateren tijd. Lamartine en Hugo,
Baudelaire, Verlaine en Moreas, zij doen dikwijls aan hem denken. Menige
bewonderaar van Verlaine vergeet heden ten dage te dikwijls, dat diens
rhytme en geluid even schoon en innig, zoo niet nog meer bij Ronsard
zijn te vinden.
Dr. J. de Jong roept de Maecenaten op tot stichting van een Hollandsche Opera;
Frans Vink schrijft over Prof. Riemann en de Toonkunstpractijk. J.R. van Stuwe
brengt ons in kennis met den jongen Engelschen dichter John Masefield; Frans
Netscher behandelt in zijn Dramatisch overzicht de nieuwste creaties van den
‘jonker-industrieel’ v. Riemsdijk en den ‘armen artiest’ Querido. Het lot heeft vreemde
grillen. De rijke jonker leverde confectiewerk, dat geld inbrengt; hij die van zijn pen
moet leven een kúnstwerk, dat de kas geen voordeel geeft en dus al weer van 't
repertoire is afgenomen. Kloos prijst van Looys ‘Reizen’.
Onze Eeuw.
De aflev. opent met een novelle van Raëskin: Nonneke. Prof. Th. Bussemaker
schrijft over John Bright; Prof. J. de Zwaan over het Karakter der Grieksche Kerk
en het Hellenisme. C.K.C. Herckenrath heeft een voordracht afgestaan door hem
het vorig jaar gehouden in Genua, Bologna en Florence. Een levende taal als
wereldtaal is 't onderwerp. Schrijver toont o.a. uitvoerig aan waarom de kunstmatige
talen als esperanto of ido minstens even moeilijk te hanteeren zijn als een of andere
bestaande taal, en gaat dan na in hoeverre elk der levende talen de eigenschappen
bezit dic haar als wereldtaal zouden bruikbaar doen zijn, waarbij hij tot de conclusie
komt dat het Italiaansch zich daar het best toe leent.
Verzen geeft Jacqueline E. van der Waals.
Ons Tijdschrift.
Dit maandschrift, dat in de laatste jaren in ‘Stemmen des Tijds’ een duchtige
concurrent naast zich heeft gekregen, toont zijn eigen karakter vooral steeds in den
‘Terugblik’, die meest over politieke onderwerpen handelt. In de poëzie van P.
Minderaa zijn wel hier en daar goede dingen, als deze regels:
En 't zacht-verteederd schemergrijze licht
gaf stille zeeg'ning op haar fijn gezicht...
Ook het laatste couplet van 't laatste gedicht:
Jonge dichter, blijde droomer
hoort aan 't open raam heur zang,
voelt zich wiegen zoet en loomer.
Den Gulden Winckel. Jaargang 13