Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

34
‘zich vervromende’ overtuiging, en eene andere die geheel alleen zich ‘in een
slagorde schaart’ - om van een ‘huisterige’ schoonmaak en allerlei Germanismen
en andere ismen te zwijgen.
Ook over de bewondering ‘door dik en dun’ waaraan de auteurs voor hunnen held
en zijne brieven soms lucht geven zal ik niet veel zeggen. Menigeen, vermoed ik,
zal bij sommige loftuitingen en sterke uitdrukkingen in dit werk de schouders ophalen.
Misschien ook niet: de gustibus enz. Ook is dit van weinig gewicht, want in elk geval
krijgt men zeer veel belangwekkends en allerlei genoeglijks en aardigs en bekoorlijks
te genieten, niet het minst in 't eerste hoofdstuk: ‘De Luiksche tijd’.
Marktplein te Luik omstreeks 1845.
(De Etoile d'Or is een der laatste huizen die men onder de boomen door ziet).
Hoe gezellig weten de auteurs te vertellen hoe ‘Bakkes’ en zijn vriend Cats
Bussemaker kwamen te wonen boven den reeds vermelden winkel ‘van
handschoenen en dergelijke’ in de Etoile d'or bij 't gezin Simon, goedhartige,
bescheidene, min of meer beschaafde, doch niet zeer ontwikkelde eenvoudige,
vroolijke, Roomsch vrome menschen, de zusters Julie en Titine ‘met hare aardige
manieren, schalke grapjes, strenge zedigheid’, het oolijke luikjen in den vloer
waardoor Van den Brink de oudste begluurde en met suikergoed bestookte, de
avondjes op zijn kamer wanneer er ‘gezwartepiet’ werd, in elkaârs kaart gekeken
en braaf gelachen. En hoe droevig komt daarbij uit het later verval, de dood der
goede trouwe huismoeder, 't versuffen van den vader, het wegkwijnen en sterven
der nukkige Thérèse en der arme levenslustige Titine....
Ja, dat is alles genoeglijke en, om 't lijfwoord der uitgevers te gebruiken, soms
‘ontroerende’ lectuur. Mij aangaande, ik zou mij er niet over beklaagd hebben,
integendeel! ingeval de heer en mevr. Scharten met de brieven tot bouwstof een
doorloopend aanschouwlijk verhaal van Bakhuizen's levensjaren tegen 't midden
der vorige eeuw hadden gegeven, en daarmeê doorvlochten de karakteristiekste
onder zijne brieven en die van Julie. M.a.w., indien zij de taak hadden volbracht
waartoe ze, met deze geweldige massa Fransche minnebrieven vóór hen, hunne
lezers nopen: zich een helder beeld te vormen van Van den Brinks karakter, werken
leefwijze en gemoedsbestaan in bovenbedoelde jaren. Want hierom, als ik het
wel begrijp, is het toch in de eerste plaats te doen. Eene zeker leerzame,
belangwekkende, maar niet zoo gansch gemakkelijke taak en die door meer
bevoegden dan de ondergeteekende in een daartoe geschikter tijdschrift dan de
G.W., moge ondernomen worden.
Nu alles bijéén als boek is verschenen zal 't lichter gaan dan toen bovenbedoelde
massa een half jaar achtereen bij maandelijksche gedeelten werd opgediend. Ook
zou 't mij verwonderen zoo vele
Den Gulden Winckel. Jaargang 13