Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

82
als uitvloeisel van den stijgenden roem van Roumanille, - hij kan als Mistral's meester
beschouwd worden - den dichter van Li Margarideto (De Madeliefjes, 1847)
en Li Sounjarello (De Droomsters, 1851) en tevens pittoresk pamfletist. Met
twee jonge zangers, zijn vertrouwden, Frédéric Mistral en Anselme Mathieu, had
hij, als voorbereiding voor die zangers-vergadering, een bundel gedichten Li
Prouvençalo (De Provençaalschen 1852) uitgegeven, met een zeer leerrijke
voorrede van den reeds genoemden geleerde Saint-René Taillandier. In 1853 kwam
te Aix een tweede kongres samen op het initiatief van den dichterjournalist-hervormer
J.B. Gaut, die Roumanille had bijgestaan in de voorbereiding van het eerste. Niet
minder dan 65 zangers woonden dit kongres bij, dat gevolgd werd door de uitgave
van een kollektieven bundel: Lou Roumavàgideis Troubaïres (De
pelgrimstochten der troubadours) 1854. Een litteraire school is echter nog
niet gevormd.
Op den gedenkwaardigen datum van 21 Mei 1854 vergaderen de zeven stichters
van de Félibrige: Joseph Roumanille (1818-91), Paul Giera (1816-61), Jean
Brunet (1822-94), Alphonse Tavan (geb. in 1833), Anselme Mathieu (1828-95),
Théodore Aubarel (1829-86) en Frédéric Mistral (1830-1914). Hun voornaamste
besluit was wel de stichting van een almanak in de volkstaal, en zoo verscheen
L'Armana prouvençau peì lou bèl an de Diéu 1855, dat nog
steeds wordt voortgezet en waarvan de godsdienstige en opvoedende tendens
vooral in de eerste jaren van zijn verschijnen zeer merkbaar is 1) .
Een andere gedenkwaardige datum is de ‘Fêtes Latines’ te Montpellier in 1878,
op initiatief van den Spanjaard A. de Quintana gehouden, en waar - symbool der
verbroedering der Latijnsche volkeren - een zoon van het meest afgelegene - de
Rumeen Vasile Alecsandri (1821-1891) - den eereprijs wegdroeg met zijn
schitterend Cântecul gintei latine (Het Lied van het Latijnsche ras) 2) .
1) De bekende romanist Paul Meyer, de boezemvriend van wijlen Gaston Paris, vestigde er
terecht de aandacht op, dat de ‘troubaires’ niet beschouwd mogen worden als
de opvolgers der dikwijls door wijsgeerigen twijfel gekwelde,
oude troubadours.
2) 2) De beginverzen daarvan luiden:
Latina gente e regina
Intr'ale lumii ginte mari
Ea poarta in frunte o stea divina
Lucind prin timpii seculari.
Menirea ei, tot inainte
Mareata indreapta pasii sei,
Ea merge 'n capul altor ginte
Varsând lumina 'n urma ei.
Het Latijnsche ras is de koningin
Van de groote volkeren op aarde
Zij draagt op het voorhoofd de goddelijke ster,
Die door d'eeuwen heen zal schitteren.
Haar bestemming is: steeds vooruit,
En trots schrijdt zij voorwaarts,
Aan den spits der overige volkeren
In een lichtend spoor.
En fier eindigt de dichter - als God op den oordeelsdag het Latijnsche ras vraagt wat het op
aarde deed:
Den Gulden Winckel. Jaargang 13