Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

*5
rhythme hem toe brengt. Hierdoor blijft het z.g. ‘vrije vers’, waarbij nagenoeg alle
historische versvormen zijn losgelaten, toch essentieel van het proza verscheiden.
Tot slot zingt de schrijver den lof van het proza.
Nieuwe Banen.
In dit ‘maandschrift ter Verdediging en Verdieping van de Christelijke
Wereldbeschouwing’, dat nagenoeg geheel door den zeldzaam werkkrachtigen
redacteur, Dr. A.H. de Hartog, pleegt te worden gevuld, trof ons deze maand in 't
bizonder een artikel van diens hand over ‘Kunst en Zedelijkheid’. Schr. stelt in 't licht
dat de mensch als ik-wezen een éénheid is, d.i. willend-denkend, noch
uitsluitend ethisch, noch aesthetisch, en dat dus de stelling ‘l'art pour l'art’ die de
aesthetische functie van den menschelijk zedelijk-redelijken geest verabsoluteert
een willekeurige eenzijdigheid moet heeten. Het komt mij intusschen voor, dat de
geachte schr. het probleem der tweespalt in een wereld die, naar Schopenhauers's
woord: ‘herrlich zu sehn’ maar ‘schrecklich zu seyn’ is, met dit artikel (dat trouwens
vervolgd wordt) nog wel niet zal oplossen.
Omhoog.
Kon ik de vorige maand van dit tijdschrift geen melding maken wegens plaatsgebrek
- zoo vestig ik thans nog even de aandacht op J.J. Meyers bespreking van van
Eedens Pauls Ontwaken (April-nr.). Meyer bekijkt dit boek wat anders dan de
meeste recensenten gedaan hebben en ziet in v. Eedens geestelijke verzekerdheid
door 't sterven van Paul verkregen, niets anders dan een gelooven ‘op een teeken’.
De innerlijke aanschouwing was v. Eeden niet voldoende; hij meent die te kunnen
aanvullen door een zicht- of tastbaarheid.
Inhoud van No. 5: Gods Geduld verachten, door J.E. van Brakel. - 's Menschen
Ellende en Verlossing, door J.J. Bleeker. - Verlangen naar God, door W. Banning.
- De Richtingkwestie en hare Oplossing, door G.H.v.S. - Boekbespreking. - Wat wij
Tegenkwamen.
De Hollandsche Revue
Netscher heeft zich door de bellende en bungelende stoomtram naar Blaricum laten
hotsen en daar Herman Heijenbrock opgezocht en aan 't praten gekregen. Eerst
over zijn jeugd, in Rotterdam.
Goed opgevoed te zijn en dan dat vallen en opstaan. Bij baasjes werken,
bloemen en engeltjes schilderen in café's en paarden en vorstelijke
personen in een circus.... Het uitschreien van mijn akademie-idealen in
de verlaten gangen en kleedkamertjes te midden van parfums en verdorde
kransen, en als de verfjongen dan aan de trap schreeuwen, dat het
‘nachtblauw’ stond over te koken. O God, dat nachtblauw, dat we toen al
naar Fransch recept overal tusschendoor moesten smeren!... Heb ik daar
die idiosyncrasy tegen het blauwe systeem van gekregen? En dan dat
Den Gulden Winckel. Jaargang 13