Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

Men moet namelijk wel ver van dat verleden afstaan om het te aanschouwen in zóó
schoonen glans. Ik wil deze aankondiging niet eindigen zonder een enkel citaat;
maar ik aarzel: de keus is zoo rijk. Ziehier een der uitzichten van den Staringkoepel,
waar ieder Hollandsch hart zich aan moet ophalen.
Water, wat is een land zonder water? Een schoon woord dat geen
weerklank vindt. Een zegen, die niet dankbaar stemt. Wilt ge, dan is het
water er om het land, of omgekeerd is het mij ook goed - maar laat ze mij
bij elkaar: het land en het water.
Ha, hier heb ik weer water. Blinkend slingert zich daar door de weiden
een zoet rivierken, de Berkel. Wat zoo'n dingsken een leven brengt aan
het land. Natuurlijk omdat het zelf leeft. Water is altijd mooi. Zelfs een
plas of sloot kan prachtig den hemel weerspiegelen. En vaarten, vooral
als ze niet al te kanalig-recht, en bovendien met riet en lisch en
dotterbloemen omzoomd zijn, kunnen bijna zoo mooi zijn als een rivier.
Maar de Berkel daar is heelemaal een rivier, zij het een kleine. Zij leeft
en brengt leven. Onrustig is ze, en vol verrassingen; met gedurige
ondiepten en stille, diepe plekjes, als het leven zelf. Zie, ze komt daar
ginds bij dien eenzamen meidoorn ineens te voorschijn schieten, wordt
breeder, maakt hier vlak vóór een zilveren plas, vernauwt dan, vernauwt
en gaat daar onder de schaduw der Draafsel-eiken verdwijnen. Wat een
frischheid brengt ze over het land! Zie, hoe die weiden zich tapijten, zoo
ingroen als vlas. En waarom vlekken die roodbonte en zwartgeplekte
koeien en pinken en vaarzen zoo fleurig tegen het groen? En waarom
draven naast de
Den Gulden Winckel. Jaargang 13