Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

In het 2e nr. van dit ‘onafhankelijk-godsdienstig’ tijdschrift wijdt J.L. Snethlage een
beschouwing aan de ethische beteekenis van Selma Lagerlöfs nieuwe boek De
Voerman.
Misschien meer dan éen harer vroegere werken, vertolkt dit boek de
religieuse levensbeschouwing der schrijfster. De zinnelijke en
bovenzinnelijke wereld raken hier elkaar niet alleen, zij vloeien in elkander
over.
De titel vindt zijn verklaring in een verhaal (is het een oude legende of
enkel een verdichting der schrijfster?), hetwelk een vagebond op een
oudejaarsavond aan zijn beide kameraden vertelt. Er bestaat n.l. een
oude, rammelende kar, met gebroken assen en wielen, getrokken door
een afgeleefd paard met één oog, waarvan het versleten tuig met dunne
wilgetakjes aan elkaar is gebonden. Bij dat stel hoort een voerman, die
't oude paard ment. Hij is de voerman van den Dood. Dag en nacht moet
hij rondrijden om zijn werk te doen. Zoodra iemand sterven gaat moet hij
er bij wezen, en dan komt hij aanzetten in zijn piepende wagen. De Dood
zelf is hij niet, 't is maar zijn voerman. 't Is echter niet altijd dezelfde
voerman. De laatste mensch, die in 't jaar sterft, is bestemd om voerman
van den Dood te worden. Zijn lichaam wordt begraven als dat van alle
anderen, maar zijn geest moet den mantel aandoen en de zeis vasthouden
en van 't eene sterfhuis naar 't andere rijden, een heel jaar lang, totdat
hij wordt afgelost op den volgenden Oudejaarsavond.
De Gids.
Prof. R.C. Boer vervolgt zijn Reisdagboek uit IJsland. J. Rietema geeft een verhaal
van een eenzaamling in het polderland. Prof. Kalff schrijft over Schilderkunst en
Tooneelvertooningen op het einde van de Middeleeuwen, naar aanleiding van een
boek van Leo van Puyvelde dat dien titel draagt. (uitg. Kon. Vlaamsche Academie).
In haar verlovingstijd heeft Elisabeth Browning Sonnetten gemaakt, die zij ‘vertaald’
noemde uit jonkvrouwelijken schroom en, waarschijnlijk wijl weinigen die taal
verstaan, ‘uit het Portugeesch’, misschien ook onder invloed der beroemde ‘Lettres
portugaises’ van Mlle Aïssé. Van deze ‘Portugeesche’ Sonnetten heeft Hélène
Swarth er eenige vrij bewerkt; men vindt ze in dit Gids-nr.
Dr. Jan Kalf bespreekt A.W. Weisman's ‘Geschiedenis der Nederlandsche
Bouwkunst’; Jan Veth publiceert een paar gedichten. Mr. van Hall oordeelt het voor
C.J. Roelvinck, wiens ‘Lentewolken’ dezer dagen werd opgevoerd, hoog tijd dat hij
zijn eigen fouten eens leert inzien, nu hij aan het Ned. Tooneel geroepen wordt om
anderer tooneelwerk te beoordeelen en veroordeelen. Voorts betwijfelt de
Gids-redacteur het, of Jhr. van Riemsdijk's melodrama ‘Pro Domo’ de voorspelde
300 voorstellingen halen zal, tenzij dan in de Cinema, waarvoor het uitstekende
kost is.
Elseviers Geïllustreerd Maandschrift.
Van Rembrandts, thans aan Aug. Jansen verkocht, schilderij Lucretia, heeft Elsevier
als vóórplaat een reproductie in lichtdruk. Het bijschrift is van G. Knuttel Wzn., die
ook over andere werken van Rembrandt schrijft. Over Oostenrijksche schilderkunst
handelt Mr. J.B. de la Faille; vele goede reproducties zijn aan 't artikel toegevoegd,
Den Gulden Winckel. Jaargang 13