Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

Vole qu'en glori fugue aussado
Coume uno reino, e caressado
Per nosti lengo mespresado
Car cantan que pèr vautre, o pastre e gènt di mas!
(Je veux qu'en gloire elle [Mireille] soit élevée comme une reine, et caressée - par
notre langue méprisée - car nous ne chantons que pour vous, ô pâtres et habitants
des mas). - Mooie episoden zijn: die waar mèste Ambroi van den ‘baile (bailli) Sufrèn’
verhaalt, die de matrozen van Toulon tegen de Engelschen aanvoerde, hun lot ging
bepleiten bij ‘den koning van Parijs’ en door jaloerschen belasterd nimmer
terugkeerde (Cant I); die van den hardlooper Lagalanto (Èro a Nimes, sus
l'Esplanado id); die der drie pretendenten, waar de dikwijls aangehaalde
passage van de wilde paarden der Camargue in voorkomt, ‘die hinniken van pleizier
als de zee woest en somber is en de ankers der schepen breken’. Mistral doet
voortdurend aan Homerus 1) denken, van wien hij zich trouwens in den aanvang van
zijn gedicht ‘de nederige leerling’ noemt. Doch ook soms aan Dante en Shakespeare
herinnert hij; aan den eerste, door zijn vizies als die van de boot in den nacht van
Saint Médard (Cant V),
1) Men vergelijke de indirekte hulde, Mistral gebracht door Prof. Vürtheim in de Gids 1905 (II),
‘Sagenverklaring’.
Den Gulden Winckel. Jaargang 13