Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

kunnen tot stand brengen, dat we niet met goedmoedige aanmoediging ons van
het bespreken van dezen roman hebben afgemaakt. Hier mag een hoogere maatstaf
worden aangelegd, vooral omdat een enkele keer het fijnere van dit talent verrassend
op den voorgrond komt, zooals bv. op blz. 130, als Fred juist van zijn moeder heeft
gehoord, dat ze haar toestemming geeft tot zijn verloving met Else, en hij naar zijn
kamer is gegegaan, om zich voor haar komst te verkleeden: ‘Zijn koffer stond daar
al, hij had dien gisteren (gemeend is: “den vorigen dag”, A.S.) verstuurd, en
mechanisch trok hij den sleutelring uit zijn zak en zocht den sleutel om hem te
ontsluiten. Bovenop lag zijn wintergoed, dat hij meebracht om door Ant te laten
opbergen, zijn schaatsen die moesten ingevet en de witte trui.
Hij gooide alles op een stoel, de grove wollen ijshandschoenen vielen tusschen
de kleeren uit. En terwijl hij ze opraapte, rook hij den geur die zich van
Constance's mof en handschoenen aan zijn wanten had
meegedeeld’.
Er is nóg een qualiteit, die bizonder onze aandacht heeft getrokken: het talent
van de schrijfster om forsche effecten uit te beelden, om spannende coïncidenties
in het leven te roepen, haar aanleg voor ‘hoogtepunten’. Zou hierin niet een
aanwijzing kunnen liggen, dat, mede om haar bizonder gelukkigen dialoog, de
tooneelvorm de meest geschikte voor haar talent zou zijn?
Den Gulden Winckel. Jaargang 13