Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

8
indruk kwam van de schoonheid van het hem omringende landschap.
De familie Tagore is een zeer bevoorrechte. Haar leden Gogonendranath en
Abanindranath Tagore zijn kunstenaars, en Dwijendranath, de broeder van
Rabindranath is een groot philosoof. De eekhoorns komen van de takken en klimmen
op tegen zijn knieën en de vogels strijken neer op zijn handen. Rabindranath is
dichter en componist beiden. Op achttienjarigen leeftijd maakte hij een zangspel,
een jaar later schreef hij zijn eersten roman, die gevolgd werd door tooneelstukken,
thans nog geregeld in Calcutta opgevoerd.
Tusschen zijn vijf-en-twintigste en vijf-en-dertigste jaar schreef hij de schoonste
minneliederen welke er in het Bengaalsch gedicht zijn.
Op de tochten die zijn vader ondernam, langs rivieren of over de heuvels, om tot
meditatie te komen, werd deze door Rabindranath, die de jongste zoon was, begeleid.
De schoonheid der natuur, het voorbeeld van zijn vader en zijn eigen genie zijn de
krachten die hem gemaakt hebben tot wat hij is. Tot dichter. Maar niet tot dichter
alleen. W.B. Yeats, die een Engelsche vertaling van zijn Wij-zangen inleidt, zegt:
‘Hij is niet alleen een groot dichter - zoo niet de grootste die de wereld thans bezit
- maar hij is een groot heilige, en zijn religieuse lyrische ontboezemingen zijn in
Bengalen algemeen bekend en worden er overal gezongen’. Maar hij is meer dan
dat. In zijn eigen land is hij een der hoogst staande denkers en een groot hervormer.
Zijn aandeel om het moderne Bengalen te maken tot wat het worden gaat, is zeer
groot, en door zijn werkzaamheid daar, heeft hij invloed in geheel modern Indië.
Zijn liederen wedijveren in schoonheid met de oude Indische volkszangen; de
Indische kinderen houden de zijnen soms voor die oude zangen.
Van de wetenschap der muziek weet hij maar weinig, doch door zijn genie en zijn
de ziel treffende stem, boeit hij honderden.
In Indië is hij een van de leiders van de Brahmo Samaj, en als het bekend is dat
hij zal zingen bij de jaarlijksche feesten dan komen de jonge mannen en vrouwen
uit geheel den omtrek en bewonderaars uit geheel Bengalen tot hem.
Hij is een zeer begaafd redenaar; dikwijls spreekt hij voor groote vergaderingen
in en om Bengalen.
Men zegt van mystieken en dichters vaak dat zij droomers zijn; merkwaardig
daartegenover de werkzaamheid van dezen man, die mysticus en dichter beiden
is. Zoo is het werk waaraan hij inderdaad zijn hart gehecht heeft, een bloeiende
school, die hij te Bholpar heeft! Hij kan wel een socialist genoemd worden, maar in
deze richting was socialisme steeds het ideaal van Indië. Tagore zegt:
‘Het is altijd het voornaamste streven van Indië geweest om een band
van verwantschap te sluiten met iedereen die wij in het leven ontmoeten.
In geen geval kunnen wij een menschelijk wezen beschouwen als niets
meer dan een werktuig om onze bedoelingen ten uitvoer te brengen.
Indië kan de bekoring van humane verhoudingen niet vergeten in het
midden van zaken-doen. De Hindoe-godsdienst heeft het pad gewezen
waardoor elkeen in staat is zijn woning of zijn dorp boven het gewone te
verheffen en zijn verwantschap met het Heelal te voelen. Iedere Hindoe
is verplicht elken dag de “vijf wijdingen” te verrichten en deze brengen
hem in herinnering zijn verwantschap met de goden, de wijzen, zijn
voorgeslacht, het menschenras, en de beesten en de vogels’.
Hij moet een prettig, vriendelijk mensch zijn, aan wien men moeielijk een verzoek
kan weigeren. Een Bengaalsch geleerde zegt van hem: ‘Hij is de eerste van onze
heiligen die niet geweigerd heeft te leven’.
Den Gulden Winckel. Jaargang 13