Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

188
Hetwelk doet twijfelen of de heer Van Vredenburch zich wel aan den arbeid heeft
gezet met eene heldere voorstelling van de hem door de ‘Historische Commissie
van het Utrechtsche Studentencorps’ opgedragen taak en van zijne eigene opvatting
dier taak.
Aangaande zijn stijl geeft de titel reeds geen groote verwachting: ‘van eene
geschiedenis van het studentenleven’. (Evenzoo in de aangehaalde zinsneê: ‘van
de reunisten van vele eeuwen’). Werkelijk is stijl in dit vrij omvangrijk geschrift
vergeefs te zoeken. En de taal is verre van zuiver. En 150 bladzijden ‘bijlagen’ na
175 bladzijden tekst is geen verhouding.
Alles bij elkaâr genomen heeft men hier van l'art de faire un livre juist geen model.
Evenwel nochtans en des al niettemin zullen alle Utrechtsche studenten en
oud-studenten, en waarom ook niet die van andere academiën? wèl doen met zich
dit boek aan te schaffen, kunnen zij er veel uit leeren en zullen de oud-studenten
bij de lectuur zich genoegelijk kunnen terugdroomen in eenige der heerlijkste jaren
van hun leven. Bovendien zal de gehoopte toekomstige geschiedschrijver van 't
studentenleven met dankbaarheid op de hier bijeengebrachte stof kunnen
voortbouwen en uit menige aanwijzing wellicht nu zelfs niet te schatten voordeel
kunnen trekken. Zaken- en personenregisters maken de raadpleging van de tallooze
bijzonderheden gemakkelijk. Voor de vlijt en de moeite aan dit alles ten koste gelegd,
heeft de schrijver ongetwijfeld op onze erkentelijke hulde alle aanspraak.
Of voor een boek als dit en wel in deze dagen een tweede druk te wachten is?
Wij willen 't hopen. Komt die, dan zou een bladwijzer van de, willekeurig door 't werk
verspreide, belangwekkende platen eene welkome aanvulling zijn, zouden enkele
drukfouten in de Latijnsche bijlagen kunnen verbeterd worden en in eene noot
gewenscht licht ontstoken over de zonderlinge benaming van glires, met welke
heeren ik voor mij belijden moet eerst nu kennis te hebben gemaakt. De heer J.P.
Verloren vermeldt hen in zijn aangenaam en vlot geschreven opstel over 't
studentenleven in de achttiende eeuw (Almanak 1868) geloof ik, niet.
I.E.
9 Nov. 1914.
Dr. Johanna W.P. Drost. Het Nederlandsch Kinderspel vóór de
zeventiende eeuw. ('s-Gravenhage. Martinus Nijhoff, 1914).
Acht niet te kints het Kinder-spel,
Maer denck wat hoogher.
CATS.
In 't hier aangekondigd akademisch proefschrift wordt 't spel der kinderen uit 'n
historisch-folkloristisch oogpunt beschouwd. Wat door A. de Cock en Is. Teirlinck
gedaan is voor 't tegenwoordige kinderspel in Zuid-Nederland 1) , heeft Dr. Drost met
haar proefschrift verricht voor 't vóor-17e eeuwsche nederlandsche kinderspel. Zij
putte daarvoor uit ‘de middelnederlandsche letterkunde, emblemata, zedekundige
werkjes, oude woordenboeken, stedelijke keuren, de beeldende kunst’. Deze laatste
is in haar boek vertegenwoordigd door 'n 8-tal reprodukties. Voor zoover mogelijk
werd er bij de verschillende spelen gewezen op soortgelijke buiten onze grenzen,
i.b. in Duitschland, Frankrijk, en Engeland. Voor een overzichtelijke behandeling
zijn de spelen naar hun aard verdeeld in zes groepen. De wijze van behandeling is
1) In Kinderspel en kinderlust in Zuid-Nederland. 5 deelen.
Den Gulden Winckel. Jaargang 13