Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

hadden en hem vreugde aandeden; ja zelfs werden zijne nakomelingen
rijk en kwamen in het bestuur der stad.
Nogmaals dringt dan de schrijver er op aan, Lambert tot voorbeeld te nemen. ‘Eert
uwen vader en bemint uwe moeder, dan zal het u nimmer kwalijk gaan’, enz.
Hoewel de schrijver zich blijkbaar beijverd heeft om de geschiedenis in den
kindertoon te vertellen, keer ik toch, na dèze ‘moraal’, liever nog eens naar de
prentjes terug, om den onaangenamen indruk van die slotbladzij uit te wisschen.
En ik zie, hoe de Spaansche soldaten op het dorp komen aanrukken. In de verte
liggen de huizen en de kerk van Westzaan; de daken en de grond lijken met sneeuw
bedekt. De soldaten echter staan voor een groene vlakte - is 't weiland of water?
En aan de overzij zien we een drietal dorpelingen voor hen vluchten. Het volgend
prentje verplaatst ons in 't dorp. Lambert heeft hier ‘zijnen besten Schat’, zijn moeder,
uit huis gehaald om te vluchten. Met zijn linkerhand houdt hij haar vast; en in de
rechter heeft hij een kistje - zou er geld in zijn; zou hij dus nog iets meer dan zijn
‘besten Schat’ redden? Of is het een stoof? 't Is bij deze gelegenheid dat zijn neus
de kleur van moeders jak heeft aangenomen. Op een soort van plein zien we een
vijftal mannen in blijkbaar opgewonden toestand. Weer is het tooneel veranderd: in
de verte ligt nog de kerk van 't dorp; Lambert trekt zijn moeder ‘op de burrie’ over
het ijs; op den achtergrond een troep soldaten De vluchtenden zijn ontdekt, en nu
verbergen ze
Den Gulden Winckel. Jaargang 13