Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

112
met zijn fijne pen beschrijft. Napoleon zal over den Heerenweg bij Haarlem komen
langs het buitentje van den tabakskoopman en kunstbeschermer David van Wyck.
Deze heeft door zijn beschermeling Tobias Soelens een tweeregelig welkomstversje
laten vervaardigen en dat bevestigd aan een kleine eerepoort van sparregroen,
dahlia's en asters. Als dan de Haarlemsche Gardes d'Honneur verschijnen en daarna
't rijtuig met den Keizer zelven, treedt David naar voren op den stillen weg, neemt
den steek af en buigt diep.
De koetsier hield de paarden in; en Napoleon, glimlachend opziend,
wellicht meenend de versiering eener nieuwe gemeente te zien, las de
dichtregelen van Soelens, door Van Wijck slechts een weinig veranderd:
‘Soyez, plus grand héros de l'univers,
Le bienvenu sur cette terre’.
Toen richtte de geweldige Heerscher het woord tot den verheerlijkten
tabakshandelaar en vroeg:
‘Eh, monsieur, qui a fait ces beaux vers?’
‘Moi, sire’, zeide Van Wijck, niet wetend hoe hij zou antwoorden.
‘Ah, qu'est donc près de vous le vieil Homère!’ lachte de Keizer; doch zijn
scherpe trekken vergrimden onmiddellijk en hij snauwde met een
verachtenden grijns:
‘Fouette, cocher!’
Onthutst, verontwaardigd, verbleekend staarde David van Wijck de
hollende karos, de dravende ruiters, de zonnige stofwolk na. En
terugtredend onder zijn eereboog slikte hij zijn hartelijkste vloeken in,
dankte den God van Neêrland dat de Breevoorts geen Fransch
verstonden, trok een beminnelijken glimlach rond den mond en riep de
wachtende dames toe:
‘Zijne Majesteit was dankbaar en verrast!’
Van de verdere bijdragen vermelden wij alleen mooie Verzen van Bastiaanse uit
den cyclus ‘Een Zomerdroom’ en een artikel over de Geschiedenis der Groningsche
Universiteit, meer in 't bizonder der Groninger Richting, door Prof. Huizinga.
Groot-Nederland.
Een nog onbekend schrijver A. van 't Lant opent de afl. met een novelle uit het
boerenleven: ‘Bloei’. Louis Couperus vervolgt ‘De Ongelukkige’. Cyriël Buysse schrijft
eenige regels naar aanleiding van Stijn Streuvels' boekje over de landsche woning
in Vlaanderen. Buysse spreekt van ‘een noodkreet’ om te waarschuwen tegen 't
gevaar dat het ouderwetsch natuurschoon meer en meer bedreigt. De woede van
't boomenrooien schijnt ook in Vlaanderen om zich te grijpen. Ook over Karel van
den Oevers ‘Kritische Opstellen’ schrijft Buysse buiten de gewone rubriek
‘boekbespreking’ om. Hij vindt dat de katholiek van den Oever maar alleen over
zichzelf en zijn geestverwanten schrijven moest, daar hij de mentaliteit van
andersdenkenden zoo min begrijpt als de heer Buysse bv. de mentaliteit van de
Papoea's. Valt ditzelfde echter ook niet tot vele liberale heeren te zeggen, die bv.
smalend schrijven over ‘het geloof’? Zonder de waarheid van 's heeren Buysse's
Den Gulden Winckel. Jaargang 13