Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

19
den gierigaard branden en zijn uiterste vreeze. Minder houd ik van Les deux
Enfants de Rois; dat kleine stukje is vol stemming en bevat een eigenaardige
gedachte, maar kan toch de vergelijking niet doorstaan met ons Van twee
Koningskinderen, dat den dichter klaarblijkelijk heeft geïnspireerd:
* * *
Il était deux enfants de rois
Que séparaient les eaux profondes...
De technische vormschoonheid van Verhaerens werk is bekend. Deze dichter is
het, die velen heeft verzoend met het zoo vinnig-besproken ‘vers libre’. De
voorbeelden van de scherpte, waarmee door zulke verzen het beeld vóór onze
oogen geëtst wordt, liggen voor 't grijpen:
Et les chênes aux rameaux noirs
Tordus de vent farouche
Ont laissé choir,
De soir en soir,
Leur feuillage d'or mort sur les bords de ta couche.
Of, - om bij hetzelfde gedicht Frère Jacques te blijven - na gezegd te hebben
hoe vóór Paschen de zwerm der blije kerkeklokken naar Rome is gevlogen:
Tu s'éveilles en écoutant
Régner de l'un à l'autre bout des champs
Le silence.
Ware er middel, dien indruk van wegende stilte beter weer te geven dan met zulke
verskunst?
En, ja, als echte wonderen van woordkeus en rythme mogen wel genoemd worden
Le Chant de l'Eau en vooral L'Orage, waar de lezer geniet de natte
frischheid van een kletterende regenbui na loome zomerzwoelte.
Op andere plaatsen is het vers weer classiek. Herlees eens het begin van La
belle Fille en zie dien breeden, statigen beeldenstoet op u aankomen!
In enkele van de hier overgeschreven verzen zal men reeds door de forschheid
van lijn getroffen zijn en onder den indruk zijn gekomen van een machtig, onverwacht
beeld. Dat is vooral de kracht van Verhaeren: hij stelt een beeld vóór uw oogen,
drukt zijn gevoel in uw hart met twee enkele verzen:
Par les chemins griffus de ronces et d'épines
Aux pays violets de la maigre Campine...
Is dat niet als de synthese van het arme, gemartelde Kempenland, met die ‘zee van
golvend purper’?
Of in Le Mort, beschrijving van een begrafenis:
La servante de l'archiprêtre
Met ses grands yeux à la fenêtre.
En, in hetzelfde gedicht nog:
Et dans la nuit et le néant,
Immensément, le mort descend.
Den Gulden Winckel. Jaargang 13