Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

109
niet alleen op littérair gebied: nadat ‘men’ het oordeel van deze recensenten met
eenige verbazing, maar toch met aandacht had gelezen, werd de eigen overtuiging
in 't nauw gebracht, ze begon te wankelen, sloeg om, en na korten tijd waren er
velen, die niet begrepen hoe men zóó kon wegloopen met de boeken dezer
veelgenoemde en geroemde schrijfster.
De zon, die zoo helder had gestraald, verduisterde en ging onder, alsof ze
nauwelijks had geschitterd. Over de drie eerste werken, hierboven aangehaald, kan
ik geen meening uitspreken, aangezien ik ze niet heb gelezen. Alleen met ‘Een
Ridder uit den Spaanschen tijd’ heb ik kennis gemaakt in een Hollandsche vertaling,
die mij doet vermoeden dat de oorspronkelijke uitgave het van deze wint. Het boek
geeft episoden uit het leven van Don Juan, den bastaardzoon van Karel V, en dus
den half-broer van den listigen, slinkschen Filips II. Het is volstrekt geen littérair
werk, niet buitengewoon goed geschreven, en waarschijnlijk vol historische
onjuistheden, maar toch een boek, waarmede men zich niet verveelt, en dat, hoewel
het een stuk geschiedenis moet weergeven van ruim drie eeuwen her, geheel past
in het kader van onzen tijd, die van een romanschrijfster liefst geen wetenschappelijk
werk verlangt.
Ondanks zijn degelijken omvang is het een luchtig boek, - al is het ouderwetsch
ingedeeld in hoofdstukken, die ieder een titel dragen, - ik zou het bijna willen noemen
een onderhoudend kinderboek voor groote menschen. In ieder geval een boek voor
leeken; want ik vrees, dat bij menige bladzijde de ernstige historicus het voorhoofd
zal fronsen, wanneer hij (om slechts een voorbeeld te noemen) stuit op een
anachronisme als dat van don Juan, die tennis speelt!
Neen, dergelijke uitingen geven weinig vertrouwen in grondige studie van het
tijdperk, dat de auteur wenscht te beschrijven; maar misschien heeft zij gemeend,
dat men haar niet te veel au sérieux zou nemen, en met rappe hand, trotsch op
haar lauweren, een kleurigen roman geschreven, die alleen door zijn
geschiedkundigen opzet afwijkt van de gewone Engelsche soort, zonder zich in
andere opzichten boven het middelmatige te verheffen.
I.H.
Vlaamsche oogst
EEN reeks dikke boeken liggen op de werktafel, die een woordje ter aankondiging
wachten en waarvan sommigen aanleiding zouden geven tot uitvoerige bespreking
ingeval hiertoe gelegenheid bestond.
Maar we moeten ons beperken!
Karel van den Oever, de strijdlustige, talentvolle katholieke schrijver, verzamelde
een keur zijner Kritische Opstellen (Antwerpen, Veritas, 1913) die zeer
belangrijk zijn voor allen die iets voelen voor de Vlaamsche letteren. Van den Oever
is een fanatieker en dat is steeds sympathiek in een tijd van onverschilligheid. Périsse
le monde plutôt qu'un principe, is het motto van dit boek en de spreuk kenmerkt den
schrijver die het schreef voor Kristus, voor Vlaanderen en de kunst! De opstellen
verschenen in De groene Linde (1905) en Vlaamsche Arbeid
(1906-1912).
Wij kunnen onze meeningen niet toetsen aan die van den auteur: genoeg zij het
te weten dat wij in de grondgedachten totaal verschillen. Maar de openhartig
Den Gulden Winckel. Jaargang 13