Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

Engelsche proletaren-poëzie
65
Nature Poems and Others, by William H. Davies.
Songs of a Sourdough, by Rob. W. Service.
Songs of a Navvy, by Patrick MacGill.
DRIE bundeltjes van menschen die gewoonlijk geen gedichten schrijven. Davies
oefent het beroep uit van landlooper (‘G.B.S.’ noemt hem den Super-Tramp); Service
is wat hij zichzelf noemt, een ‘Sourdough’, een Zuurdeeg, een naam die somtijds
aan de cowboys, avonturiers en gouddelvers van het Far West wordt gegeven,
omdat ze eenvoudig, zuur brood eten; MacGill is spoorwegarbeider. Davies lijkt me
de fijnste en meest gevariëerde, Service de mannelijkste en verhevenste, MacGill
de veelzijdigste en oproerigste van de drie. Van Davies' en Service' uiterlijk kan ik
geen beschrijving geven; van MacGill is een portret aan den bundel toegevoegd.
Een breed, maar toch ovaal, schrander gezicht, met gewoon voorhoofd waarboven
een bos, op zij gescheiden, krullend haar, dat me donkerblond voorkomt, flink
geopende maar toch droomerige oogen, welker leden aan de buitenzijde eenigszins
neerhangen, een fijne, rechte neus, met tamelijk opgetrokken neusgaten, een volle,
ietwat geopende mond, de ooren een weinig van het hoofd staand, een expressieve,
maar daarom niet te massieve, kin; dat alles gedragen door een forschen nek. Meer
het uiterlijk van een roeier of cricketer van Oxford of Cambridge dan van een arbeider.
Stond het niet op het titelblad en bleek het niet overtuigend uit de gedichten zelf,
niemand zou vermoeden dat de auteur niet tot de hoogere standen behoorde. Davies
is een van die happy go lucky wezens, die niet veel behoeften hebben, die gaan
waar het lot hen leidt, blij in de boomen en de zon, in het bad van zomer en zand;
iemand die in een boschje kruipt als het regent, gelukkig in de wijde vrije natuur.
Zijn eerste gedicht getuigt er al dadelijk van; het is getiteld ‘The Muse’.
I have no ale,
No wine I want;
No ornaments,
My meat is scant.
No maid is near,
I have no wife;
But here's my pipe
And, on my life:
With it to smoke,
And woo the Muse,
To be a king
I would not choose.
But I crave all,
When she does fail -
Wife, ornaments,
Meat, wine and ale.
Met dat al droomt hij toch van ‘the lady I must love for life’ en hij weet haar o.a. de
volgende mooie strofe te wijden:
I see her bring a crimson mouth
To open at a kiss, and close;
I see her bring her two fair cheeks,
That I may paint on each a rose;
Den Gulden Winckel. Jaargang 13