Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

Waarom is deze parodie zoo goed? Omdat ze de specifieke soort van excessieve
verbeelding, van naïeveteit ook, in Ouida raak aanvat en overtroeft, en tegelijker
tijd ook haar verdienstelijke eigenschap, het vernuft en de kleurigheid, in zich
opneemt. Ze is niet slechts een smalende grijns, zooals een elk dien lachen kan,
ze is in zekeren zin een verbetering van het model, naar het ironische toe. Zij
ridiculiseert het punt van uitgang, nog meer dan het resultaat.
In dat opzicht zijn eenige van de parodieën te noemen, die Thackeray onder den
titel ‘Mr. Punch's Prize Novels’ (in de uitgaaf van zijn werken Novels by
Eminent Hands) heeft geschreven. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat deze
serie Thackeray zelf en Dickens zou omvatten, maar van dit plan schijnt men te
hebben afgezien. Dickens, vreesde men, zou zoo iets niet goed opnemen. De
Amerikaan Bret Harte, die zich aan zulke consideraties minder te storen had, heeft
bij zijn Condensed Novels wèl een Dickens-parodie opgenomen, die evenwel lang
niet zijn beste is. Curieus is dat Thackeray en Bret Harte (ik vermoed dat de
Amerikaansche schrijver niets van Thackeray's voorgangerschap in deze afwist)
niet minder dan viermaal hetzelfde object hebben uitgekozen: beiden hebben
parodieën geleverd van Bulwer, Disraeli, Charles Lever en Fennimore Cooper. Er
kan natuurlijk geen twijfel bestaan, of Thackeray is als schrijver in alle opzichten de
meerdere van
Den Gulden Winckel. Jaargang 13