Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

des Goddelijken woordts in de Fransche Gemeente ter Goude, aldus bedankt:
96
‘Ik vindt my nu tweemaals onthaalt van UE. met zoodaanigen overvloedt
en verscheidenheit van vernuftspijze, dat mij, ongewoon om andre dan
oorlekkerny op gastebooden te gaan, niet gedenkt oit voller of beeter
siere genooten te hebben. Een banket, zoo zinnelijk toegestelt, zelfs met
een' lijste der gerechten vooraan, naar de wijze der overweeldige
Sybaryten, welke wilden dat yder gast wiste waar toe hy zynen honger
te spaaren hadde, eenen vreemde t'huis te zenden, is zeeker een'
uitwerking van een weleedel en milddaadig gemoedt’. (Brieven 199).
Intusschen, zóó ver gaat bij Haspels de erkentelijkheid toch niet, al vindt hij dat
onze hedendaagsche literatuur ‘er zijn mag’, getuige de nieuwe boeken van Carry
van Bruggen, v. Moerkerken, van Schendel en Buysse, die aan een uitvoerige
bespreking worden onderworpen.
Het poëtisch deel dezer afl. is verzorgd door Hk. Mulder, B. Verhagen en Jules
Schürmann.
Dietsche Warande en Belfort
INHOUD: Voor de Geschiedenis van Jan van Ruysbroeck, door L. Reypens S.J. -
Hoe ‘Moeder Puit’ stierf en begraven en ‘Springpoot’ koning werd, door Karel van
den Oever. - De Landbouwvereenigingen in Frankrijk, door E. Vlieberg. - Margaretha
van Eijck, door Filip de Pillecyn. - Over Maatschappijleer, door J. Buelens. -
Boekennieuws.
Van Karel van den Oevers puit- en springpoot-geschiedenis, door den schrijver als
‘Kempisch dichtverhaal’ betiteld, schrijven wij dit aardige begin af, waarin al de
intieme natuur-bezigheidjes van zoo'n sloot leven:
't Was noenheet en de vorschepoel
lag klaar en frissig, bruin en koel;
op 't sloddrig plomp waarde een gefezel
als bad er kluizenaar en kwezel
en 't eendkroos lobberde overal
als hipten lipjes aan zijn stal.
Kijk, MUGGEPOOT kroop uit de biezen.
Hij wreef zijn oogjes, viel aan 't niezen
en druilde aan 't lauwe watermos,
bepiepte 't kroos en dan een bos
van pluimlis, riet en kreupelblaeren
waar 't ruischte als van zijsamaren.
Ei... kwak... Dat was een loome plomp...
Het eendkroos kruivelde en kromp
en 't sprietelde een vroolijk water
langs hier en daar, dat 't werd geschater,
geklok, geslurp en ritseling:
de vorschpoel breidde een breed gering.
't Was MOEDER PUIT die van haar schadde
uitsprong mids plomp en zwemkruid-kladde... etc.
Den Gulden Winckel. Jaargang 13