Den Gulden Winckel. Jaargang 13 - digitale bibliotheek voor de ...

Het ‘Boek van de Maand’ is een geschrift van Felix Ortt over Het Dure Vleesch.
De Revue der Tijdschriften is, als steeds, breed behandeld.
De Hofstad.
Dit artistieke Weekblad gaat voort ons op de hoogte te houden van wat er in de
Residentie voor de kunst wordt gedaan. Geen concert of schilderijen-expositie of
wij vinden er hier van kunstzinnig inzicht getuigende notities over. Ook de literatuur
wordt niet vergeten. In een der laatste nrs. klaagt de redacteur Zelling, naar
aanleiding van Anna van Gogh-Kaulbachs nieuwen roman De Sterkste, over
den laagte-stand in de phantasie als hoofdgebrek der moderne Nederl. romankunst.
Voorts wordt o.m. de aandacht gevestigd op: Les Songeries d'Adeline à
13 ans, illustrée par l'auteur. Avant-propos de Maurice Maeterlinck.
Zij is nog drie jaar jonger dan Gemma de Vesme, wier stemmingsvol
mysterie-spel ‘Melusine’, door Schuré ingeleid, wij eerder bespraken; drie
jaar jonger dan de Weener componist Erich Korngold, wiens
nieuwste werk, een Sinfonietta, dezer dagen is uitgevoerd en de kenners
heeft doen ontstellen van zooveel rijpheid.
Zij is dan ook nog het kinderlijkste wonderkind, en in haar opstellen leeft
de bekoorlijke bevalligheid na van het spel, dat zij inderdaad - gelijk
Maeterlinck mededeelt - onderbreken kan om de pen op te zoeken, wijl
haar iets invalt:
‘Dan sluit ze zich in haar kamer op, bekommert zich om haar bal noch
om haar ezel. Wanneer ze dan na een paar uur weer verschijnt, dat
stevige, jongensachtige meisje, liggen er op haar tafel eenige blaadjes
schrift zonder de minste doorhaling, waarnaar ze niet meer omkijkt maar
die haar moeder zorgvuldig verzamelt. Op die manier werden de drie
schriften bijeengebracht, welke wij thans bezitten. Want Adeline geeft
ons al haar derde werk. Ze was nog pas twaalf jaar toen ze baar
eersteling deed verschijnen: “Het boek van een kind” en haar eerste
drama: “Een legende uit Breton”, hetwelk datgene met stukken van veel
oudere schrijvers gemeen heeft: dat het niet heel best is...’ De vroegere
werken kennen wij niet, maar deze ‘Overpeinzingen’ overtuigen terstond.
Een eenvoudige stijl, een fijn-dichterlijke opmerkzaamheid, muzikaliteit
en vooral levendige spontaneïteit zijn de kenmerken van hare stellige
begaafdheden.
De Nieuwe Gids.
Als een kostelijke ‘nieuwe Bijlage’ geeft Jac. van Looy een berijmd verhaal: De Ar,
de geschiedenis van wat boerenpummels die, verlekkerd door de sneeuw en 't
plezier der rijken, in Floris Frans' gelag-vertrek besluiten óók eens een ar in elkaar
te timmeren. Ziehier hoe van Looy een dier kinkels typeert:
De kromste was een vale vent,
Bij jachtopzieners welbekend,
En Floor de waard ook kende 'm best,
Zijn ‘akkevietjes’ en de rest;
Die zijn geweer soms ‘hem een zorg’,
Bij moeder de vrouw in bed verborg.
Den Gulden Winckel. Jaargang 13