mensen van de ayfat - Stichting Papua Erfgoed
mensen van de ayfat - Stichting Papua Erfgoed
mensen van de ayfat - Stichting Papua Erfgoed
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
het geweer geïnspireerd is (fig. 9) duikt <strong>de</strong> visser herhaal<strong>de</strong> malen on<strong>de</strong>r water,<br />
soms minutenlang. De harpoen noemt men fan tay ara of s e n a p a n g<br />
i k a n = visgeweer. Voor <strong>de</strong> vervaardiging wordt hardhout <strong>van</strong> <strong>de</strong> soorten<br />
ataf, semi, kuf of mam gebruikt.<br />
figuur 9 fan tay ara = harpoen (schaal 1:7.5><br />
Men snijdt <strong>de</strong> vorm <strong>van</strong> een geweer uit het hout en voor <strong>de</strong> loop gebruikt men<br />
een ijzer pijpje of een bamboe. Met touw of rotan bindt men <strong>de</strong> loop aan het<br />
hout. Van een grote spijker of een stukje betonijzer, geruild, gekocht of gebietst<br />
in <strong>de</strong> missiewinkel of aan <strong>de</strong> kust, buigt men een haan die zon<strong>de</strong>r ophanging<br />
door een nauw en bochtig gat in het hout gestoken wordt. Van stevig<br />
ijzerdraad maakt men een pijl door een uitein<strong>de</strong> puntig te slijpen op een steen<br />
en door met behulp <strong>van</strong> een bijl, kapmes en steen in <strong>de</strong> laatste tien centimeter<br />
voor <strong>de</strong> punt weerhaken aan te brengen. Om <strong>de</strong> pijl in het geweer te spannen<br />
gebruikt men ongeveer één centimeter breed elastiek, geknipt uit <strong>de</strong> binnenband<br />
<strong>van</strong> een auto. Zowel <strong>de</strong> pijl als <strong>de</strong> haan <strong>van</strong> het geweer wor<strong>de</strong>n door<br />
dat ene elastiek zodanig gespannen dat het geweer alleen afgaat zodra <strong>de</strong> visser<br />
aan <strong>de</strong> haan trekt. Met het gespannen geweer in <strong>de</strong> hand duikt <strong>de</strong> visser in<br />
het kou<strong>de</strong> rivierwater. Om on<strong>de</strong>r water te kunnen zien gebruikt men een zogenaam<strong>de</strong><br />
kaca molo = duikbril. Een eigen woord voor dit voorwerp hoor<strong>de</strong><br />
ik nooit. Uit twee ron<strong>de</strong> stukjes hardhout snijdt men ringen die precies in<br />
<strong>de</strong> eigen oogholtes passen. Door mid<strong>de</strong>l <strong>van</strong> hars plakt men in <strong>de</strong> gaten kleine<br />
stukjes glas. Met een touwtje wor<strong>de</strong>n <strong>de</strong> twee brilleglazen aan elkaar bevestigd.<br />
Met elastiek of door mid<strong>de</strong>l <strong>van</strong> twee touwtjes die op het achterhoofd samengebon<strong>de</strong>n<br />
wor<strong>de</strong>n zorgt men dat <strong>de</strong> brilleglazen precies <strong>de</strong> oogholtes af<strong>de</strong>kken (fig.<br />
10).<br />
figuur 10 houten duikbril (doorsne<strong>de</strong> en vooraanzicht)<br />
De vissen die op <strong>de</strong>ze wijze geschoten wor<strong>de</strong>n zijn hooguit 30 cm. lang. Het betreft<br />
fiam, kapan, karèn en kamí. In droge tij<strong>de</strong>n bij lage waterstand en een<br />
zwakke stroom kan een visser in enkele uren tijd een tiental <strong>van</strong> <strong>de</strong>ze vissen<br />
54